Wezwanie do obcowania płciowego wyjść ma od niej, a nie od niego.
Uważam za niesłuszny sąd pani, że nie wolno się jej zwrócić do ojca swych dzieci. Związek mężczyzny z kobietą, którego owocem były dzieci, jest nierozerwalny, bez względu na to, czy go uświęciła zewnętrzna forma, t. zn. błogosławieństwo Kościoła. I dlatego mniemam, iż ktokolwiek jest ojcem dzieci pani, czy jest żonaty, czy stanu wolnego, bogaty czy ubogi, zły czy dobry, czy panią obraził, czy nie — musi się pani do niego zwrócić. Musi pani zwrócić jego uwagę na obowiązek poświęcenia życia żonie i dzieciom, mimo, iż panią porzucił. Jeśli zaś odpowie pogardliwie lub obrażająco, to jest obowiązkiem pani wobec Boga, siebie samej i swych dzieci, a nawet wobec niego, upomnieć go i prosić, aby spełnił swój obowiązek. Powinna go pani prosić łagodnie, w słowach pełnych miłości, lecz nieustannie, jak ewangeliczna wdowa. Oto mój, głęboko pomyślany, najistotniejszy sąd. Może pani wedle niego postąpić, lub nie.
Fizyczna kopulacya małżonków jest jednym ze środków rozszerzenia wiecznych prawd, do-
