stosunku. Prawe natury mogą wspólnie żyć, połączone tym rodzajem miłości, lecz ciężko muszą walczyć. Jeżeli jednak brak obu przejawów miłości, a tylko są ich przebłyski, wówczas z pewnością twierdzić można, iż małżeństwo jest źle dobrane.
Należy postępować surowo względem siebie samego, aby sobie dokładnie uświadomić, na jakich podstawach opiera się własne działanie.
Powieści kończą się zwykle ślubem bohatera i bohaterki. A powinny się zacząć i kończyć ich rozejściem się t. j. wyzwoleniem. Powieściopisarze postępują natomiast inaczej. Opisują życie ludzkie, by je doprowadzić tylko do ślubu. Tak samo, jak opisując wrażenia z podróży, kończyłby autor na tem, iż podróżny dostał się w ręce zbójów.
Ewangelia nie mówi nigdzie o konieczności małżeństwa, przeciwnie — stara mu się zaprzeczyć, głosząc słowa potępienia dla wszystkich wybryków lubieżności. Zaś o takiej instytucyi, jak ją Kościół pojmuje, nic nie wspomina. Bo
