sa lubí nga naputol kaniadto sa pagbagyo sa
1912 ug nagbarog gihapon, gikatahapan niya
ug gipakaingog abát na. Tapus niya sudonga, iyang giduol ug gipamulongan:
—Kong ikaw tawong binuhat sa Dios, pag. tugan sa imong tuyo; apan kong si Minay ka, kaloyi akó.
Sanglit lubí, dayag na lang nga walay tubag nga nabati. Si Isko mikurog, gipaningot, kadaganon ug dili. Sa pagtanaw niya nga wala man gayud motubag, gipuspasan niya pagkalit sa bahi ug dayon dagan.
Sa dakung kadaut niya, didto siya mahadulong sa usá ka kanal nga punó sa mabahóng lapok. Naipo siya hangtud sa hawak sa maong lapok ug misinggit pagingon: "Patay na akó. Tabang kamó. Minay, Minay, tabang",
Gilingi niya ang lubí nga gipuspusan. Giabut siyag katahap ug iyang giduol pagusab. Naghinay siya, nanukad, gibakyaw nga daan ang bahi sa kamut nga tuo ug sa wala ang baraw. Apan sa paghikap, nakugáng siya, gilagpak sa iyang duhá ka kamut ang punoan, ug miingon:
-¡Pastilan, lubí kaman diay!
**
*
Si Isko, punó sa kaguol, naluya, nagsalig pangusmo tungud sa kabaho sa lapok, ug mipauli sa iyang balay. Nagilis ug naligo. Ang bahi gisalibay, ang baraw gibunó sa suwambi ug ang garrapa sa lana gibuak..... Napungot.
