CAIBIDIL IX
Jimín agus an ṁeiṫeall ag baint na móna.
TÁ cloig ar mo láṁa, agus mé buí ón ngréin, agus an craiceann dóite ag imeaċt dem ṡróin mar ḃeaḋ craic- eann práta ḃeaḋ ró-ḃeiriṫe. Agus tá mo ċnáṁa ċoṁ tinn sin naċ maiṫ liom cor a ċur díom.
Ar meiṫill na móna d’imiġ sé seo ar fad orm. Dar muige! má tá gaċ éinne ḃí ar an meiṫill ċoṁ tuirseaĊ agus táim-se—ní foláir nó táid siad mí-ḃuíoċ don té ċeap móin ar dtúis. Againn-ne ḃí an ṁeiṫealL, agus coimeádaḋ mise sa ḃaile ón scoil ċun an t-asal a ṫiomáint go dtí an portaċ leis an mbia.
Ar feaḋ trí lá roiṁ lá na móna ḃíomar aġ ullṁú. Ḃí Mam ag déanaṁ cístí aráin: agus ṡoinmḃ sí Ċeiṫre puint ime ar leiṫliġ; agus Ċuir sí mise go tiġ Ḃeiṫ Móire agus Ṁáire Aindí ċun an crúsca mór cré d’ḟáil ó Ḃeit, agus crúsca mór stáin ó Ṁáire.
Ḃí glór breá ag an gceann stáin nuair a ḃíos á ḃualaḋ le sniut de ṁaide; agus leis an nglór ní ċualas Mam á rá liom stad, go dṫáinig sí ar mo ḃúi agus go dtug clouta sa leac-ċeann dom.
73
