Page:Irish minstrelsy, vol 2 - Hardiman.djvu/110

98

IRISH MINSTRELSY.

D’fhreagair sí go blasda sínn, a’s í tál na n-déar,
Ní ceachdar díobh d’ár ainmníghis, a’d ráidhtibh mé;
Acht bean dobhídh fá ghradam ríoghachda, tráth dhe’m
shaoghal,
A g-ceannas críche sean a’s seinsear, Ard-scoith
Gaédhal.

An tan feasadh línn, cia an bhean dobhídh liom, tráth
ag pléidh,
Do ghlacas baoís, air mhachtnamh ínnste, dáta an scéil,
Gur labhair sí, go blasda, bínn, gan tlás a ngaodhailg;
"Seachain caoídh, agus glacaidh íntinn, árd a’s réim.

"Is geárr an mhaíll, go bh-feicfir buídhean, tar sáile
ag téacht,
Go lannach, líonmhar, a marcaibh dídheanmhar, gan
sgáith roimh philléir,
Ag glanadh críoch chlanna Gaoídheal, le h-árd-mhac
tréun,
O’n aicme chlaoín ná’r ghreannuigh Críost, ’s beidh an
lá ag mo laéch."

Air aithris suíme, gach aiste scríobhas, do’n m-bán-chneis
t-séimh,
Budh cneasda gnaoídh, budh blasda laoídh, a’s do b’áilne
sgéimh;