3
Ann an ath-truas ri d’ dhaoine, Nuair chidhe tu bao’l ri an cul Gur tu b’ urainn da n tearnadh, Fhir bu chumanta bla sealtainn sul. Suil bu ghuirme na ’n dearcag, Fui ’n aghaidh ghlan ghasta dh fhas reidh, Ghruaidh dhearg mar na caorainn, Shlios is gile na faoilionn na speir; Meoir is grinne ni sgriobhadh, Litir bhan is glan sgriob o d' pheann geur; Nochd gur tursach tha m intinn, Air thus domh bhi 'g inse dn bleus.
Beus a b’ ainneamh ri fhaotainn, Measg chlainne na ’n daoin anns an f honn, Le d’ chiall chunbhaltach shocair. Cha bu leir dhomh aon lochd a bha 'd chom; S e tholl mo croidhe gu beachdai, Gun thu thighin air t ais oirn le fohn, Ceannairt m’ oil agus rn’ aighir, Fui na bordabh na laidhe gu trom.
Bhuainn gu ’n tug iad a noia thu, Gu la luain mo shuil sitcach ag d' chaoidh, Gur e fuaigheal do chiste, Cas an cruaidhe ’n robh mise na’m bi, Ge bu chruaidh b’f heuuar f hulang, Ochom mo mhuminn do m’ dhith, Mo cheol m' ol agus m’ aightear, Fui na bordabh na laidne air uidh.
