“Is é, go deimhin!” ar Mr Henchy.
Shuigh Mr Hynes síos ar chorr an tábla i bhfogas Mr Lyons ach d’fhan ina thost.
“Seo duine dhíobh, ar aon chuma,” a dúirt Mr Henchy, “nár thréig é. Muise, déarfad an méad seo i do thaobh, Joe! Arú, ambaiste, d’fhanais dílis dó mar a dhéanfadh fear!”
“Ó, Joe,” a dúirt Mr O’Connor gan choinne. “Tabhair dúinn an rud sin a scríobhais – an gcuimhnír? An bhfuil sé leat anois i do sheilbh agat?
“Sea, tabhair!” ar Mr Henchy. “Abair sin dúinn. Ar chualais sin riamh, Crofton? Éist le seo anois: rud iontach.”
“Gabh i leith,” a dúirt Mr O’Connor. “Ar aghaidh leat, Joe.”
Shílfeá nár chuimhin le Mr Hynes an aiste ar a rabhadar ag trácht ach, i ndiaidh nóiméad machnaimh, a dúirt sé:
“Ó, an rud sin an é?... Muise, tá sé sin seanchaite anois.”
“Amach leis, a fhir!” a dúirt Mr O’Connor.
“Fuistighí, fuistigh” ar Mr Henchy. “Anois, Joe!”
Rinne Mr Hynes dóbartaíl ar feadh scaithimh eile. Ansin, faoi mharbhchiúnas an tseomra, bhain de a hata, leag ar an bhord é gur sheas suas. Bhí an chuma air go raibh sé ag cleachtadh ruda éigin ós íseal. Tar éis tosta fada d’fhógair:
- BÁS PARNELL
- 6 MEÁN FÓMHAIR 1891
Rinne cúpla casacht bheag nó gur thosaigh:
