Leed van ’nen olden bèddelman

Leed van ’nen olden bèddelman.
Author:	Johannes Henricus Behrns
Text type:	Gedicht
Comment:	Na Ludwig Uhland from: Overijsselsche almanak voor oudheid en letteren. S. 214, Google Böker written: 1836
:

Ik bin ’nen aarmen olden man,
Ik hebbe nums bij mij;
Wo geerne was ik eenmaol weer
Recht leven, hertlik blij!

In ’t hoes van miine olde leu
Was ik en dertel kind;
De bittre zaorge is miin deel,
Now se begraven bint.

De riikleu hoeuve zee ik bleuin,
Ik zee et goldgelle zaod;
Vuer mij is niks as ’t weuste feld,
Waor deurne en distels staot.

Mangs bin ik ook zoo geerne nog,
Waor alles frendlik lacht,
Al heb ik zölfs niks, ’t is vuer ’t hert
Ne zalve toch zoo zacht.

Dow riiken God, dow gifs mij nog
Völle wille en plezeer,
Ik zee jao alle morgen toch
Diine sunne helder weer

Nog stek in ieder dorp en stad
De Kerke bôven oet;
Den örgelklank en psalmensank
Doot ’t aarme herte goed.

Nog schiint et maon- en steernenlicht
Bij duustren nacht op mij,
En als de dorpsklok vesper lod
Dan sprek ik, God! met dij.

Eenmaol leg ik den bèddelstaf
Oet miine stramme hand:
Dan röste ik mij in ’t stille graf,
In ’t better Vaderland.

Daor vleuit mij ginne traone mêer;
Daor biwwe alle gliik:
Daor bin’k weer jonk, hebbe alles wêer.
Miin God! wat bin’k dan riik.