Läuschen und Rimels/Wat wull de Kirl

»Ne, Fiken, denk di, wo’t mi gung!
As’t gistern an tau schummern fung,
Dunn gah ick hen nah’n Water halen,
Un as ick kam nah unsen Sod,
Dunn steiht en Kirl dor rank un grot
Un smuck von Kopp bet up de Salen.
Hei kickt mi an,
Ick kik em an,
Hei seggt mi nicks,
Ick segg em nicks
Un lat min Emmern in den Sod.

Un as de Emmern nu sünd vull
Un ick nah Hus nu gahen wull,
Dunn kümmt de Kirl – nu denk di, Fiken! –,
Dunn helpt hei mi de swore Dracht
Ganz fründlich up un strakt mi sacht
Un ward mi in de Ogen kiken.
Hei kickt mi an,
Ick kik em an,
Hei seggt mi nicks,
Ick segg em nicks
Un nehm de Emmern up un gah.

Un as ick gah de Strat hendal,
Dunn geiht de Kirl – nu denk di mal! –
An mine Sid entlang de Straten,
Un as ick sett min Emmern hen,
[267]Dunn kümmt hei ran un ward mi denn
Ganz leiw in sine Armen faten.
Ick kik em an,
Hei kickt mi an,
Ick segg em nicks,
Hei seggt mi nicks,
Un ick gah wider hen nah Hus.

Un as ick an de Husdör kamm
Un mine Dracht herunner namm
Un set’t min beiden Emmern nedder,
Dunn namm hei mi in sinen Arm
Un drückt un herzt un küßt mi warm,
Un denk di mal – ick küßt em wedder.
Hei kickt mi an,
Ick kik em an,
Hei seggt mi nicks,
Ick segg em nicks,
Dunn kamm uns’ Fru taum Hus’ herut,
Dunn was dat mit dat Küssen ut.
Nu segg mi mal, wat wull de Kirl?«