Khwalba burstwa

nadpis	Khwalba burstwa
awtor	Handrij Zejler
lěto
žórło	texty.citanka.cz
licenca	public domain
nota	stary prawopis

    Mój nan je bur a serbski je,
    To na wočach jom widźiće,
    Muž kruty, sprawny, hódny -
    Za wopon płuh a brónu ma
    A z konjomaj kraj wobdźěła,
    Hač kiwa wječor khłódny.

    Ze złotom, slěbrom, parlemi
    Bur njehordźi so po dwori,
    To da wón knježim nosyć -
    Za bant a hwězdu po boku
    Wón bróžeń radšo kopatu
    Wot Boha zechce prosyć.

    A dźěła tež dźeń cylički
    Na łucy, polu, w zahrodźi,
    Što tón kus prócy wadźi? -
    Herc tuni doma - łastojčka
    A wonka - škowrončk, pocpula
    Jom' zaspěwaju radźi.

    A rano, hdyž dźeń zaswita
    A zerja barbja njebjesa,
    So złoći lěs a hora -
    Je hižo kapon wocućił,
    Dźeń jasny, krasny připojdźił;
    Won! won! wy ludźo z dwora!

    Duž mešćenjo wy pyšniši,
    Do wašich murjow zawrjeni,
    Wy sće mi ludźo wbozy -
    My burja smy lud wjesoły,
    Wětr čisty wonka srěbamy
    Na krutej, strowej nozy.