Jv/De Boeken des Ouden Verbonds in de Javaansche Taal

[ 1 ] ꧋ꦧ​ꦧ꧀ꦏ​ꦥꦶꦁꦱ​ꦥꦶꦱ​ꦤ꧀꧉ ꧑꧈꧋ꦏ​ꦭ​ꦥꦸꦂꦮ​ꦤ꧀ꦤꦺꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲ​ꦤ꧀ꦤꦶꦠꦃꦲ​ꦏꦺꦭꦔꦶꦠ꧀ꦭ​ꦤ꧀ꦧꦸꦩꦶ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏ ꧒꧈ꦨꦸꦩꦶꦲꦶꦏꦸꦮꦺꦴꦂꦱꦸꦃꦭꦤ꧀ꦱꦸꦕꦸꦁ꧈ꦭꦤ꧀ꦲꦤꦥꦼꦥꦼꦠꦼꦁꦱꦮꦸꦮꦸꦂꦫꦶꦁꦠꦼꦊꦔ꧈ꦲꦥꦢꦺꦤ꧀ꦤꦺꦫꦺꦴꦃꦲꦶꦁꦄꦭ꧀ꦭꦃꦔꦽꦩ꧀ꦲ​ꦤ​ꦱꦝꦸꦮꦸꦂꦫꦶꦁꦧ​ꦤ꧀ꦚꦸ꧉ ꧓꧈ꦲ​ꦤ​ꦢꦺꦤꦺꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦔ​ꦤ꧀ꦢꦶꦏ꧈ꦢꦢꦶꦪꦥꦝꦁ꧈ꦧ​ꦚ꧀ꦗꦸꦂꦢ ꧔꧈​ꦢꦶ​ꦥ​ꦝꦁ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏ​ꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲ​ꦤ꧀ꦤꦶꦔ​ꦭ꧀ꦭꦶꦥ​ꦝꦁꦔꦶꦏꦸꦪꦺꦤ꧀ꦥꦿ​ꦪꦺꦴ ꧕꧈ꦒ​꧈ꦄꦭ꧀ꦭꦃꦠꦸꦩꦸꦭꦶꦲ​ꦩꦺꦫꦁꦥ​ꦝꦁꦏ​ꦭ​ꦮ​ꦤ꧀ꦥꦼꦥꦼꦠꦼꦁ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏ​ꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲ​ꦩꦼꦱ꧀ꦠ​ꦤ꧀ꦤꦶꦥ​ꦝꦁꦔꦶꦏꦸ ꦫꦃꦲꦶꦤ꧀ꦤ​꧈ꦭ​ꦤ꧀ꦥꦼꦥꦼꦠꦼꦁꦮꦼꦱ꧀ꦠ​ꦤ꧀ꦤ​ꦤ꧀ꦮꦼꦁꦔꦶ꧈ꦠꦸꦩꦸꦭꦶꦢꦢꦶꦱꦺꦴꦫꦺ ꦭ​ꦤ꧀ꦢ​ꦢꦶꦲꦺꦱꦸꦏ꧀​ ꦢꦶꦤ꧀ꦤ​ꦱ​ꦥꦶꦱ​ꦤ꧀꧉ ꧖꧈꧋ꦲ​ꦤ​ꦢꦺꦤ꧀ꦤꦺꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦔ​ꦤ꧀ꦢꦶꦏ​꧈ꦱ​ꦠꦼꦁꦔꦲꦶꦁꦧ​ꦤ꧀ꦚꦸꦲ​ꦤꦲ​ꦮꦶ ꧗꧈ꦪ​ꦠ꧀꧈ꦏꦁꦲ​ꦩꦶꦱꦃꦲ​ꦏꦺꦲ​ꦤ꧀ꦠꦫ​ꦤ꧀ꦤꦶꦁꦧ​ꦤ꧀ꦚꦸꦭ​ꦤ꧀ꦧ​ꦤ꧀ꦚꦸ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏ​ꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲ​ꦏꦂꦪ​ꦮꦶꦪ​ꦠ꧀꧈ꦭꦤ꧀ꦲ​ꦩꦶꦱꦃꦲ​ꦏꦺꦧ​ꦤ꧀ꦚꦸꦏꦁꦲ​ꦤ​ꦱꦔꦶꦱꦺꦴꦂꦫꦶꦁꦮꦶꦪ​ꦠ꧀꧈ꦏꦫꦺꦴꦧ​ꦤ꧀ꦚꦸꦏꦁꦲ​ꦤ​ꦱ​ꦝꦸꦮꦸꦂꦫꦶꦁꦮꦶꦪ ꧘꧈ꦠ꧀꧈ꦲꦶꦪꦏꦭꦏꦺꦴꦤ꧀ꦩꦼꦁꦏꦺꦴꦤ꧀ꦤꦺꦴ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦩꦼꦱ꧀ꦠꦤ꧀ꦤꦶꦩꦫꦁꦮꦶꦪꦛꦶꦏꦸꦭꦔꦶꦠ꧀꧈ꦠꦸꦩꦸꦭꦶꦢꦢꦶꦱꦺꦴꦫꦺꦭ​ꦤ꧀ꦢ​ꦢꦶꦲꦺꦱꦸꦏ꧀​ꦢꦶꦤ꧀ꦤ​ꦏ​ꦥꦶꦟ꧀ꦝꦺꦴ꧉ ꧙꧈꧋ꦲꦤꦢꦺꦤ꧀ꦤꦺꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦔꦤ꧀ꦢꦶꦏ꧈ꦧꦤ꧀ꦚꦸꦏꦁꦲꦤꦱꦔꦶꦱꦺꦴꦂꦫꦶꦁꦭꦔꦶꦠ꧀꧈ꦥꦝꦁꦭꦸꦩ꧀ꦥꦸꦏ꧀ꦏꦲꦶꦁꦥꦁꦒꦺꦴꦤ꧀ꦤ​ꦤ꧀ꦱꦶꦗꦶ꧈ꦭ​ꦤ꧀ꦏ​ꦠꦺꦴꦤ꧀ꦤ​ ꧑꧐꧈ꦏꦁꦭꦱꦠ꧀꧈ꦲꦶꦪꦏꦭꦏꦺꦴꦤ꧀ꦩꦼꦏꦺꦴꦤ꧀ꦤꦺꦴ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦩꦼꦱ꧀ꦠꦤ꧀ꦤꦶꦲꦱꦛꦶꦁꦏꦸꦝꦫꦠ꧀ꦠꦤ꧀ꦭꦤ꧀ꦥꦏꦸꦩ꧀ꦥꦸꦭ꧀ꦭ​ꦤ꧀ꦤꦶꦁꦧ​ꦤ꧀ꦚꦸꦏꦁꦮꦼꦱ꧀ꦠ​ꦤ꧀ꦤ​ꦤ꧀ꦱꦼꦒꦫ​꧈ ꦩꦺꦴꦁꦏ​ꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦤ꧀ꦤꦶꦔꦭ꧀ꦭꦶꦪꦺꦤ꧀ꦲꦶꦏꦸꦥꦿ​ꦪꦺꦴꦒ​꧉ ꧑꧑꧈ꦭꦤ꧀ꦩꦤ꧀ꦤꦶꦁꦔꦺꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦔꦤ꧀ꦢꦶꦏ꧈ꦨꦸꦩꦶꦲꦶꦏꦸꦲꦛꦸꦏꦸꦭ꧀ꦭꦕꦸꦕꦸꦭ꧀ꦭꦤ꧀ꦗꦗꦁꦔꦤ꧀ꦤꦤ꧀꧈ꦏꦁꦠꦸꦮꦸꦃꦮꦶꦗꦶꦤ꧀ꦤꦺ꧈ꦲꦥꦩꦤ꧀ꦤꦺꦃꦏ​ꦪꦸꦲꦸꦮꦶꦠ꧀ꦏꦁꦲ​ꦮꦺꦴꦃ꧈ꦏꦁꦠꦸꦮꦸꦃꦮꦺꦴꦃꦲꦺꦝꦺꦮꦺ ꦝꦺꦮꦺ꧈ 2                  KITAB TORET         BAB 1BAB KAPING SEPISAN 1.Kala purwane Allah anitahake langit lan bumi, mongko 2. Bumi iku warsahan suwung. lan ana pepeteng saduwuring teleng, apa dene Roh-ing Allah angremana sadhuwuring banyu. 3. Ana dene Allah angandika, "Dadiya padhang!", banjur dadi padhang. 4. Mongko Allah aningali padhang iku yen prayoga, 5. Allah tumuli amerang sadhengka lawan pepeteng. mongko Allah amestani padhang iku rahina, lan pepeteng kawetanan wengi, tumuli dadi sore lan dadi esuk, dina sapisan. 6. Ana dene Allah angandika,"Satengahing banyu ana awiyat. 7. Kang amisahake antaraning banyu lan banyu." Mongko Allah akarya wiyat. lan ana misahake banyu kang ana sangisoring wiyat. Karo banyu kang ana sadhuwuring wiyat, 8. Iya kalakon mengkono. Mongko Allah amestani marang wiyat iku langit, tumuli dadi sore lan dadi esuk, dina kapindho. 9. Ana dene Allah angandika, "Banyu kang ana sangisoring langit, padha nglumpuka ing panggonan siji, lan katona kang asat!", 10. iya kalakon mengkono. Mongko Allah ametani asat iku dharatan, lan pakumpulaning banyu kawestanan segara, mongko Allah aningani yen iku prayogo. 11. Lan maninge Allah hngandika, "Bumi iku athukula cucukulan jajanganan, kang tuwuh wijine, apa maneh kayu uwit kang awoh, kang tuwuhe dhewe-dhewe.

Bab kaping sapisan Kala purwane Allah nitahake langit lan bumi. Mongka Bumi iku worsuh lan sucung, lan ana pêpêtêng sawuwuring têlênga, apadene rohing Allah ngrêm ana sawuwuring banyu. Anadene Allah ngandika,,dadiya padhang" Banjur dadiya padhang. Mongka Allah ningali padhang iku yen prayoga, Allah tumuli merang padhang kalawan pêpêtêng. Mongka Allah mêstani padhang iku rahina, lan pêpêtêng wêstanan wêngi, tumuli dadi sore lan dadi esuk. Dina sapisan. Anadene Allah ngandika, satêngahing banyu ana awiyat, kang misahake antaraning banyu lan banyu. Mongka Allah karya wiyat, lan misahake banyu kang ana sangisoring wiyat, karo banyu kang ana sadhuwuring wiyat, iya kalakon mêngkono. Mongka Allah mêstani marang wiyat iku langit, tumuli dadi sore lan dadi esuk dina kapindho. Anadene Allah ngandika, banyu kang ana sangisoring langit, padha nglumpuka ing panggonan siji, lan katona kang lasathiya kalakon mêkono. Mongka Allah mêstani asathingku dharatan lan pakumpulaning banyu kang wêstanan sêgara, Mongka Allah ningali yen iku prayoga. Lan maninge Allah ngandika, Bumi iku ngukula cuculan jajanganan, kang tuwuh wijinne, apa maneh kayu uwit kang awoh, kang tuwuh wohe dhewe-dhewe,