I lauranc tla vinia
I lauranc tla vinia
N patron, dijova n di Gejù a si Apostuli, ova na vinia, y ie jit ora abenëura a crì lauranc per i mandé te si vinia col pat, ch'ëi giaterà na munëida. Trëi ëura plu tert ie ël inò jit ora sun chëla plazes, y n à giatà d'autri, che stajova iló a fé nia. Jide ënghe vo te mi vinia a lauré, dij ël a chëi, che ve daré na cossa iusta! Da mesdì, y dala trëi domesdì à ël inò fat nsci, y dui jiva a lauré. Finalmënter ie ël jit ora n'ëura inant che surëdl flëure, y n à mo giatà de chëi, che stajova iló a fé nia. Percie stajëis tlo a fé nia? dij l patron a chisc. Y ëi respuend: Degun nes à damandà. Bën, śën jide ënghe vo te mi vinia a lauré, che ve daré na cossa iusta.
Canche l ie stat l'ëura de fé vëies à l patron cumandà a si sciofer, ch'ël dëssa dé a uniun unfat, cioè na munëida. I primes a tò l paiamënt fova chëi, ch'ova laurà mé n'ëura, y perciò chëi, ch'ova laurà dut l di, s'aspitova velch de plu. Ma ënghe chisc no à giatà deplù, che na munëida. Sun chësc à ëi scumencià a bruntlé, y se n lamenté dijan: Co po pa giaté chisc tan, che nëus, che on supurtà l ciaut y la fadia de dut l di, ulache ëi à mé laurà n'ëura?! Y l patron i à respundù: No ve feje de tort; nëus fan de na munëida a una, tulëde chël, che ie vost, y jide, che ie ue dé a chisc tan che a vo, son patron de fé coche me plej y per.