Epistòla au medish

by Pèir de Garròs

Puish doncas que plasut vos a

Ritmes en Gascon compausar,

De mi vos n'èratz pas estat

En vaganau solicitat

A préner la causa damnada

De nòsta lenga mespresada :

Damnada la podetz enténer,

Si degun non la vòu dehéner :

Cadun la lèisha e desempara,

Tot lo món l'apèra barbara,

E qu'es causa mes planhedera,

Nosauts medish nos trufam d'era.

O praube lïatge abusat,

Digne d'èster despaïsat,

Qui lèishas per ingratitud

La lenga de la noiritut

Per, quan tot seré plan condat,

Apréner un lengatge hardat ;

E non hès conde de l'ajuda

Au païs naturau deguda,

Aquò b'es, a plan tot pensar,

Son païs mau recompensar.

Mès de ma part, jo vs'asseguri,

E religiosament vos juri,

Que jo scriurèi dam veheméncia,

No'm cararèi, n'aurèi paciéncia,

Dequia que siam tots acordats

E d'ua conspiracion bandats,

Per l'onor deu païs sosténguer

E per sa dignitat manténguer :

Non pas d'espasas agusadas,

Ni lanças de sang ahamadas,

Òm sap pro que l'arnès lusent

Non es de natura plasent,

E que'u sabem plan maejar

Qui nos ven tarabustejar :

Mès au lòc de lanças ponchudas

Armen-nos de plumas agudas

Per ornar lo Gascon lengatge,

Per que òm presique d'atge en atge

La gent, la bèra parladora,

Com en armas es vencedora