El Castiel de Ruvèigno/04
Rubeîn subissà in mar nel uotosento çirca d'uopo Creîsto
O s'cuio de Rubeîn famus teî tanto, b
adiesso ula ti son ch'i nu ta vido?
ca in vieci tenpi teî, t'iè boû gran vanto
e puochi adiesso zì c'oûn tanto crido!
Cu in San Zuvane in Pilago ti stivi
pioûn grando ti giri teî de tu fradai,
par la tintoûra in russo ca ti fivi
teî stimà ti son sta ben sensa vì guai.
Nda conta i screîti ch'insastus ti giri
cun case purassiè, cun uorti tanti,
cun feîsse piante cume tanti biri
cume ch'intrigadi uò çierti davanti.
Salva dai barbari in mar ti stivi,
ta cugnussiva Ruma e i sanaturi,
daspuoi cume fa 'l lanpo ti sparivi
e pateî uò la tu zento gran duluri.
De mar oûn taramuoto t'ingiutiva
e in fondo là ti son d'oûn piesso muorto
e parici da quî ca su teî stiva,
nagadi s'uò cun teî sensa cunfuorto.
E quî ca nudando uò brancà la reîva
de Coûvi, caminando par canpagna,
fra gruote e ruve d'oûna cal cateîva
salvadi s'uò in Ruveîgno che 'l mar bagna.
Pascando el pascadur se 'l pol ta scheîva
e li su ride là su teî nu cala,
parchì dal fondo spisso là l'inteîva
ca 'l teîra, cupi e irte cu li arte a gala.
Puochi mischeîn Rubeîno, t'uò in mamuoria,
l'anteîca stuoria sul da teî faviela;
cusseî a stu mondo uò fineî la gluoria
par teî ca gira oûn tenpo tanto biela.
Quil mar ca t'uò fundà e par teî tazo,
e là ula t'iè l'etierna sipoûltura,
sa 'l fa bunassa cume l'aqua in vazo
sa vido li tu case e la tu moûra.