Der Teufel zu Schorstedt
| Der Teufel zu Schorstedt. | |
|---|---|
| Author: | Adalbert Kuhn |
| Text type: | Saag |
| Comment: |
from: Märkische Sagen und Märchen, S. 52
Printing house: G. Reimer
|
| : | |
Se seggen ümmer, datt Schorstett en Düvelsdörp is, un datt is so kåmen: Upp eene Tiit is upp en Hof, dee heet Bein- dörps Hof, de Boes west, un hett då ümmer Baej- stunnen (Betstunden) hollen, hett ook allerhand Unwesens måkt, so datt kein Minsch miir (mehr) hett upp düssen Hof uuthollen müjen. Upd' lest hett man noch en ollen Mann, dee nich recht furt kunne, un en Mäken, datt nich recht bi Verstand was, då wånt. De Boes hett ääwer ümmerfurt då rümwookert (herumgelärmt) un regeert, un wenn de Schulte, dee um düsse Tiit, de olle Kassel was, vöörbiigån is, denn hett he innene rooe Jack upt Hecken sitten gån un hett emm toroopen: „Vadder Kassel wist nich häärkummen bäjen (beten)?" un hett emm wat uutlacht , wenn hee stille sweejen hett. Wenn de olle Mann un dat Mäken bi Disch sitten gån sin, hett hee, in de Schoettel (Schüssel) spuckt, wenn aennere Lüe vöörbigån sinn, hett hee se mett weeken Kaes smeeten un luuter sonn lustich Tüüch (Zeuch) måkt. Upd' lest is hee van sülwest furtbleewen.