Dardoki, yo‘q jahon elida sharmsorlig‘...

by Komil Xorazmiy

Dardoki, yo‘q jahon elida sharmsorlig‘,
Ko‘rganlar izzatimni menga berdi xorlig‘.
Erkan abas o‘z elidin do‘stdorlig‘,
Yaxshi kunimda har kishikim qildi yorlig‘,
Do‘ngach zamona, ayladi dushman shiorlig‘.

Ulkim edi vujudi vafo ma’dane bu kun,
Dushmang‘a lutf-u zulm mangodur fanne bu kun.
Derkim: «Raqib sonida ko‘rmon sani bu kun».
Atfol, etakka tosh yig‘ingizkim, mani bu kun
Devonaliqg‘a yetkuradur beqarorlig‘.

Har kimsa o‘z nigori visoli zamonida,
Izzat mayini no‘sh etar ishrat makonida,
Faryodkim, bo‘lolmadim ag‘yor sonida,
Itlar azizroq ko‘rinur xalq yonida
Mendinki ko‘yung ichra chekarman bu xorlig‘.

Borsen, agarchi davr elig‘a foyiq, etma rad,
Ushshoq aro bilib meni ham sodiq, etma rad,
Ko‘rgoch yuzingni bo‘ldum agar oshiq, etma rad,
Men garchi suhbatingg‘a emon loyiq, etma rad,
Bu gulshan ichra gul ul erur bo‘lsa xorlig‘.

Ushshoqni qilurg‘a chu qilding fig‘on asir,
Nag‘mangg‘a bo‘ldi barcha eshitmak hamon asir,
Ne nav’ bo‘lmayin meni bexonumon asir,
Ey mutrib, o‘ldi halqayi nag‘mangg‘a jon asir,
Sozingg‘a yor zulfidin oldingmu torlig‘.

Sensan sarir-u husn uzra shahanshah, ey Masih,
Gar xo‘blar kavokib erur, sen — mah, ey Masih.
Komilg‘a ko‘yung o‘lg‘ali manzilgah, ey Masih,
Munisni g‘am yeturdi holatg‘a, ey Masih,
Maqtulinga dame qila ko‘r g‘amgusorlig‘.