Dar Tajvi toy az Shavkat Iskandariy

by Sidqiy Xondayliqiy

Urganda qimirlar ming bir toziyona toyim,
Har bir qadamda kishnab qilg‘ay tarona toyim,
Tavlab tepib damodam aylar bahona toyim,
Yurmay ketig‘a, boqar ul oxtaxona toyim,
Iqlimida chamanliq, so‘rsang, yagona toyim.

Ikkig‘a kirgan erdi gar so‘rsang oni yoshi,
Kor etmag‘aydi qamchin a’zosi yoki toshi,
Haqdin umid qildim kesilmagaymu boshi,
Gar o‘lsa bo‘lg‘ay erdi go‘shti ulusning oshi,
Yig‘lar edim boshida aytib fasona, toyim.

Bog‘lab borurg‘a belni bozorig‘a Sikandar,
Mingashgan erduk anga ikki kishi barobar,
Jon xavfidin yiqilmoq har dam badanda titrar,
Sudralg‘ay erdi poyim yerning yuzida aksar
Ki, yurmayin bo‘lurdi gohi ravona, toyim.

Ul bachchag‘arning erdi rangi sovuq, o‘zi oq,
Yo‘q erdi tora yoli, quyrug‘i dog‘i cho‘ltoq,
Hurkar edi ko‘runsa yo‘l uzra to‘da yantoq,
Andoqki tog‘ ko‘rungay ko‘ziga oz botqoq,
Qilgan ishini so‘rsang sig‘mas bayona, toyim.

Qiynab yo‘l uzra aslo jonimni qo‘ymadi, hech,
Bir yerga yetkazolmay ul kunni ayladi kech,
Ko‘ngulg‘a bul sababdin har damda tushdi yuz dech,
Uldurg‘usi g‘am ila chiqsang bu bahri tafrech,
G‘ussa bilan alamdin bo‘lgan nishona, toyim.

Ikki qo‘lum yaqoda, deb tavba yo‘lda har dam,
Ikki ko‘zum to‘kub yosh holima tutti motam,
Xurram ko‘ngulni mulkin yakbora qopladi g‘am,
Oxirda ketdi tashlab, kim bo‘lsa bizga hamdam,
Umringda to‘ymag‘aysan aslo samona, toyim.

Na tortqusi aroba, na qo‘sh ila juvozing,
Na bo‘lg‘usi bir ishda bu senga chorasozing,
Na yo‘lda o‘zga otdek bo‘lg‘usi dilnavozing,
Mingil ishonmas ersang bir imtihona, toyim.

Ey voy, qildi diqqat, yo‘llarda benihoyat,
Yuzlandi har qadamda menga hazor hasrat,
Yuz shukr uyga keldim oxir dami salomat,
Gar bo‘lsa ushbu xil ot, albatta, minma Shavkat,
Minba’d tavba qildim minmoqqa yona, toyim.