Biblia/Vetule Testamento/Nehemia/Nehemia 5

Nehemia

5

Nehemia libera le populo del indebitamento

¹Il eveniva que un grande protesto se elevava ab le populo e ab lor uxores contra lor fratres judeos. ²Il habeva qui diceva: “Nos, con nostre filios e nostre filias, es numerose. Ut nos pote mangiar e viver nos necessita frumento”. ³Il habeva alteres qui diceva: “Nos hypothecava nostre agros, nostre vineas e nostre domos pro procurar nos frumento durante le fame!”. ⁴Alteres ancora diceva: “Nos faceva nos prestar moneta ut pagar tributos al rege pro nostre campos e nostre vineas. ⁵E nunc, quanquam nos ha le mesme carne e le mesme sanguine de nostre fratres compatriota, e que nostre filios es justo como lor filios, ancora il esseva necessari subjugar nostre filios e filias al servitude. Alicun de nostre filias ha essite subjugate al servitude, e nos non pote redimer las, durante que nostre agros e nostre vineas nunc alteres lo possede.

⁶In audir tote iste protestos e planctos io deveniva multo inragiate. ⁷Assi io considerava attentemente^[1] tote iste questiones e pois io reprobava^[2] le nobiles e le officieros. Io les diceva: “Cata uno de vos exige de vostre fratres compatriota pagamentos usurari!”. Alora. a causa de iste situation io convocava un grande assemblea public, ⁸e les diceva: “Nos faceva toto lo que nos pote^[3] pro redimer nostre fratres judeos que debeva vender se a estranieros pagan. Tamen, nunc vos vende de novo vostre fratres compatriota a que nos les pote redimer^[4]?”. Ma totes taceva, quia illes non sapeva quid responder.

⁹Alora io diceva: “Lo que vos face non es bon. Esque vos non deberea comportar vos in le timor de nostre Deo ut evitar le reproche del gentes que es nostre inimicos? ¹⁰Mesmo io e mi parentes les commoda pecunia e frumento. Vamos quitar tal practica usurari. ¹¹Vamos restituer les lor agros, lor vineas, lor olivetos e lor domos, insimul al interesses que vos exige de illes ex le frumento, le nove vino, e le oleo de oliva.

¹²Illes replicava: “Nos va restituer les iste cosas, e nos non querera plus nihil de illes. Nos facera exactemente como tu diceva”. Ergo, io vocava le sacerdotes e faceva les jurar que illes haberea facite lo que ille habeva promittite facer. ¹³Pois io alsi succuteva le plicas de mi vestimento e diceva: “Qui non compli iste promissa, aasi Deo va succuter omne homine de su domo e de su proprietates!”. Tote le assemblea alora replicava: “Amen! Que sia assi!”, e illes laudava le Senior. Inde le populo faceva tote lo que illes habeva promittite.

¹⁴Ab ille die que io esseva appunctate governator in le terra de Juda, illo es, ab le vintesime anno usque al trenta-secunde anno del rege Antaxerxe - dece-duo annos in toto - ni io, ni mi parentes mangiava le alimentos destinate al governator. ¹⁵Ma le governatores precedente habeva onerate le populo e habeva prendite de illes alimentos e vino, in ultra a quaranta shekel de argento. Mesmo lor ministros depredava le populo. Io, tamen, non me comportava assi, propter le timor de Deo. ¹⁶Io me ingagiava in le obra de reconstruction del muralias, sin mesmo emer un agro. Tote mi associatos esseva alsi ibi congregate pro le labores.

¹⁷Il habeva centocinquanta judeos e officieros routinarimente a mi tabula, in ultra a illes que veniva ad nos del nationes circumstante. ¹⁸Cata die esseva preparate pro me un bove, sex arietes selecte, sin contar le aves, e cata dece dies omne sorta de vino in abundantia. Nonobstante tote isto, io non requireva le alimentos reservate al governator, proque le labor que le populo faceva esseva grave.

¹⁹Rememora, Deo mie, tote lo que io faceva pro iste populo, e benedice me propter illo.

Notas

1. O “io cogitava in mi corde”.
2. O “portava accusationes” o “protestava”.
3. O “secundo nostre possibilitates”.
4. Quanto sovente nos debe redimer les?