Jump to content

Biblia/Vetule Testamento/Lamentationes/Lamentationes 4

From Wikisource

Lamentationes

[edit]

4

[edit]

Le propheta parla

[edit]

1Guai! Le auro perdeva su lustro; le auro pur perdeva su valor. Le joieles sacre es dispergite e jace in le stratas! 2Le filios preciose de Jerusalem[1] valeva lor peso in auro fin, ma nunc illes es tractate como vasos de argilla facite per un ollero commun. 3Mesmo le chacales nutri lor pullos al pectore, ma non mi populo Israel. Illes es cruel como struthios in le deserto. 4Le linguas de lor infantes adhere a lor palato a causa del sete; parve infantes pete pan, e il non ha alicuno que les da mesmo un morsello.

5Le gente qui un vice mangiava le alimentos le plus ric, nunc mori de fame in le stratas. Illes qui cresceva vestiente se con pannos ric, nunc mori in le medio de immunditia.

6Le punition de mi populo supera illo de Sodoma, que esseva subvertite in un momento e nemo les succurreva. 7Nostre princes[2] esseva plus candide que le nive, plus blanc que le lacte. Lor corpores esseva plus rubicunde que le corallos, e lor capillos como sapphiro. 8Nunc tamen, lor apparentia es plus nigre que le fuligine. Nemo les recognosce in le stratas. Lor pelle adhere a lor ossos e es plus sic e dur que le ligno. 9Illes qui esseva occidite per le gladio es in condition melior que illes qui moriva de fame. Moriente de fame, illes se consume pro manco de nutrimentos ab le agros. 10Feminas qui esseva un vice misericordiose ha cocinate lor proprie filios. Illas les mangiava pro superviver al assedio.

11Nun tamen, le furor del Senior esseva satisfacite. Su ira furente ha essite effundite. Ille lanceava un foco in Jerusalem que combureva le citate usque a su fundationes. 12Ni le reges del Terra, e necun altere in le mundo nunquam haberea credite que un inimico poteva marchar per le portas de Jerusalem. 13Totevia isto eveniva propter le peccatos de su prophetas e le iniquitate de su sacerdotes, qui effundeva in lor medio le sanguine del justos. 14Illes errava cecamente per le stratas tanto polluite per le sanguine que nemo hardiva tanger les. 15Le gente clamava a illes e diceva: “Recede, vade via! Non tanger nos!”. Assi illes fugiva e errava, ma le nationes diceva: “Illes non pote remaner hic plus longemente”. 16Le Senior ipse les dispergeva e non les adjuta plus. Illes non respectava le sacerdotes e non honorava le ancianos.

Le populo de Jerusalem se lamenta

[edit]

17Non expectava in van le arrivata de nostre alliatos a salvar nos, ma nos expectava nationes que non poteva adjutar nos.

18Non non poteva vader per le stratas sin esser in grande periculo pro nostre vita. Nostre fin se approximava; nostre dies esseva contate, quia nostre fin veniva! 19Illes qui nos persequeva esseva plus rapide que aquilas in le celo. Illes habeva preparate nos un imboscada in le deserto. 20Nostre sufflo vital ipse, nostre rege - le rege consecrate per le Senior, cadeva in lor trappa. Nos habeva pensate que su umbra nos haberea protegite contra un qualcunque nation sur le Terra!

21Esque tu te allegra in le terra de Uz, oh gente de Edom? Mesmo tu tamen, debera biber al calice del ira del Senior. Mesmo tu debera esser denudate in tu ebrietate. 22Oh populo de Sion, tu punition terminara. Ille non prolongera tu exilio. Vos, tamen, gente de Edom, essera punite propter vostre peccatos: Deo discoperira vostre iniquitate e discoperira vostre peccatos!

Notas

[edit]
  1. Litt. “Sion”.
  2. O “personas consecrate”.