Biblia/Vetule Testamento/Job/Job 3
Job
[edit]3
[edit]Prime oration de Job
[edit]1Finalmente Job rumpeva le silentio e malediceva le die de su nascentia. 2Ille diceva:
3“Que dispare del existentia le die de mi nascentia e le nocte in le qual io esseva concipite[1]. 4Que de supra Deo non require plus ille die; que illo sia revertite in tenebra e que nulle lumine fulge super illo. 5Que lo reclama le tenebras e le umbra del morte, que un nebula spisse lo coperi, que le obscuritate lo terrifica! 6Que ille nocte sia delite del calendario, que illo non sia plus computate inter le dies del anno, e nunquam plus appare inter le menses. 7Que ille nocte sia solitari ni digne de laude[2]. 8Que le incantatores[3], qui es preste a suscitar le monstro Leviathan, maledice ille die! 9Que le stellas del crepusculo matinal dispare in le tenebras; que le expectation del lumine sia frustrate; que nunquam vide le palpebras del aurora. 10Proque tu non claudeva le porta del ventre de mi matre[4]? Proque permitteva me nascer solmente pro vider tote iste affliction?
11Quare io non nasceva morte? Proque io non moriva durante que io sortiva del utero? 12Quare le gremio de mi matre me recipeva? Proque esseva io allactate a su mamillas? 13Si io moriva al nascentia, nunc io poterea dormir in pace e mi somno me facerea reposar. 14Io reposarea con le reges e le governantes del terra que habeva se edificate mausoleos[5]. 15Io reposarea con princes, ric de auro, cuje palatios esseva plenate de argento. 16Quare io non esseva interrate como un aborto o como un infante que nunquam vive pro vider le lumine? Alora io non existerea. 17In le pais del mortos le impies cessa lor tumultos e ibi trova lor pace qui es fatigate. 18Mesmo le captivos ibi non es plus molestate e non audi plus le voce de lor carcereros. 19Ibi se trova riccos e povres insimul e le servo es libere de su patron.
20Quare dar lumine a qui es misere e vita a qui es in amaritude? 21Illes expecta le morte, ma illo non veni. Illes quere le morte con anxietate plus que un tresor celate. 22Quando finalmente illes mori, ille es plen de gaudio; se allegra quando illes trova le sepulcro. 23Quare le lumine es date a un homine que non ha futur[6], a illes que Deo circumfere de tenebras? 24Io non ha alcun desiro de mangiar tanto que io es afflicte: mi gemitos se effunde como aqua. 25Il me eveniva lo que io semper timeva; lo que me dava apprehension me accideva. 26Io non pote trovar ulle pace, nulle alleviation; io non trova reposo, e super me veni solmente le confusion.