Biblia/Nove Testamento/Romanos/Romanos 9

Romanos

9

Le rejection de Israel

¹Io dice le veritate in Christo (io non menti), pois que mi conscientia me lo assecura^[1] in le Spirito Sancte - ²in mi corde il ha grande tristessa e continue dolor. ³Proque io mesme desiderarea esser anatema^[2] - separate de Christo - pro amor de mi populo^[3], mi consanguineos^{[4] 4}qui es israelitas. A illes pertine le adoption qua filios, le gloria, le pactos, le promulgation del Lege, le culto in le templo^[5] e le promissas. ⁵A illes pertine le patriarchas, e de illes, per descendentia human^[6], procede le Christo, le qual es Deo super omnes. Benedicite sia ille semper! Amen!

⁶Il non es como si le Parola de Deo falleva, pois que non tote le descendentes de Israel es vermente Israel. ⁷ni tote le descendentes natural de Abraham pote considerar se su filios; plus tosto, “tu legitime descendentia essera considerate a partir de Isaac^[7]”. ⁸Isto significa que filios de Deo non es considerate le filios natural^[8], plus tosto essera considerate su descendentes le filios del promissa. ⁹Pois que isto es lo que le promissa declarava^[9]: “Al tempore que io te diceva, io venira e Sarah habera un filio^[10]”. ¹⁰Non solmente isto, ma quando Rebecca concipera geminos de uno, nostre ancestre^[11] Isaac - ¹¹mesmo ante que illes nasceva e habeva facite nihil, ni qualcosa de bon ni qualcosa de mal (de sorta que le proposito de Deo in le election permane, non per obras ma per su vocation^[12]), ¹²a illa esseva dicite: “Le plus vetule servira le plus juvene^[13]”. ¹³Sicut il es scribite: “Io amava Jacob ma io odiava Esau^[14]”.

¹⁴Que dicera nos, alora? Esque il ha injustitia in Deo? Absolutemente no! ¹⁵Pois que ille dice a Moses: “Io habera misericordia de qui io habera misericordia e io habera compassion de qui io habera compassion^[15]”. ¹⁶Per consequentia, le misericordia non depende del desiderio o del effortio human^[16], ma de Deo solmente. ¹⁷Pois que le Scriptura dice a Pharaon: “Pro iste ration ipse io te suscitava, illo es, pro demonstrar in te mi potentia e ut mi nomine sia proclamate in tote le terra^[17]”. ¹⁸Assi, Deo ha misericordia de qui ille mesme decide^[18] de haber misericordia, e ille indura qui ille mesme decide de indurar.

¹⁹Tu me dicera, alora: “Proque, totevia, ancora Deo reprocha? Qui pote resister a su voluntate?”. ²⁰Al contrario, qui es tu - un simple esser human - qui contesta Deo? Esque le objecto modellate pote dicer a qui lo modellava: “Proque tu me faceva assi?^[19]”. ²¹Esque le ollero non ha le derecto de facer, con le mesme massa de argilla, un vaso pro un uso special^[20] e un vaso pro un uso ordinari^[21]? ²²Ma que dicer si Deo, ben que disponite a manifestar su ira e facer cognoscer su potentia, supportava con multe patientia le objectos^[22] del ira destinate^[23] al destruction? ²³Ille faceva assi pro facer cognoscer le ricchessas de su gloria a objectos^[24] de misericordia que ille predestinava^[25] al gloria, ²⁴a dicer nos, le quales Deo appellava non solmente ex le judeos, ma alsi ex le Gentiles. ²⁵Sicut Hosea diceva: “Io appellara illes qui non esseva mi populo; ‘Mi populo’, e io appellara illa qui non esseva amate ‘Amate mie^[26]’” ²⁶“E il evenira que in le loco ipse in le qual il esseva dicite a illes: ‘Vos non es mi populo’, ibi illes essera appellate ‘filios del Deo vivente^[27]’”.

²⁷Mesmo Isaia exclama concernente Israel: “Ben que le numero del filios de Israel es grande quanto le sablo del mar, solmente un residuo^[28] essera salvate, ²⁸proque le Senior executara su sententia^[29] sur le terra completemente e rapidemente^[30]”. ²⁹Sicut Isaia prediceva: “Si le Senior del armeas non lassava nos descendentes, nos haberea devenite como Sodoma, e nos haberea essite simile a Gomorra^[31]”.

Le rejection de Israel culpabile

³⁰Que dicera nos, alora? - que le Gentiles qui non persequeva le justitia lo obteneva, illo es, un justitia que es per le fide, ³¹ma Israel, mesmo si ille persequeva un lege de justitia, non lo obteneva. ³²Proque no? Proque illes non lo persequeva per fide, ma (como si isto esserea possibile) per medio de obras. Illes impingeva in le petra de scandalo, ³³sicut il esseva scribite: “Ecce, io pone in Sion un petra que face impinger e un rocca de scandalo. Qui credera in ille, tamen, non essera avergoniate^[32]”.

Notas

1. O “rende testimonio a me”.
2. O “maledicite”.
3. O “de mi fratres”.
4. O “parentes secundo le carne”, “compatriotas”.
5. O “servicios divin”.
6. O “secundo le carne””.
7. Citation de Genesis 21:12.
8. O “filios del carne”.
9. O “Isto es le parola del promissa”.
10. Citation de Genesis 18:10,14.
11. O “patre”.
12. O “per ille qui appella”.
13. Citation de Genesis 25:23.
14. O “abhorreva”. Citation de Malachia 1:2-3.
15. Illo es: “Io solmente decidera a qui conceder misericordia”. Citation de Exodo 33:19.
16. O “de ille qui desira o de ille qui curre”.
17. Citation de Exodo 9:16.
18. O  “desidera”.
19. Citation de Isaia 29:16; 45:9.
20. O “honorabile”, “pro honor”.
21. O “dishonorabile”, “pro dishonor”.
22. O “le vasos”.
23. O “preparate”.
24. O “vasos”.
25. O “preparava previemente”.
26. Citation de Hosea 2:23.
27. Citation de Hosea 1:10.
28. O “remanente”.
29. O “su Parola”.
30. Un citation modificate de Isaia 10:22-23. Pois que illo non es exacte, illo esseva hic transcribite solmente in litteras cursive.
31. Citation de Isaia 1:9.
32. Citation de Isaia 28:16; 8:14.