Biblia/Nove Testamento/Marco/Marco 10

Marco

10

Discussion super le repudio e le maritage

¹Inde Jesus quitava celle loco e descendeva a in le region de Judea e in le area ultra le fluvio Jordan. Itero turbas conveniva ad ille e, sicut ille soleva facer, les doceva. ²Alora alcun phariseos le accedeva e essayava de trappar le con iste question: “Es il licite pro un homine dimitter su proprie uxor?”. ³Jesus les respondeva con un altere question: “Quid prescribeva vos Moses re isto?”. ⁴Illes respondeva: “Moses permitteva a un homine dar la un libello de repudio e dimitter la”. ⁵Ma Jesus les diceva: “Ille scribeva iste commandamento pro vos a causa del duressa de vostre cordes. ⁶Ma desde le initio del creation, Deo les faceva masculo e femina. ⁷Propter isto, un homine relinque su patre e su matre e se adhere a su uxor, ⁸e le duo deveni un sol carne. Ita, illes non plus es duo sed un sol carne. ⁹Quod ergo Deo conjungeva, que le homine non separa!”. ¹⁰Plus tarde, quando Jesus esseva con su discipulos solmente in le domo, illes itero le questionava super iste subjecto. ¹¹Ille les diceva: “ Quicunque dimitte su proprie uxor e se marita con un altere, committe un adulterio contra illa. ¹²E si illa ipse dimitte su proprie marito e se marita con un altere, illa committe adulterio”.

Jesus benedice le infantes

¹³Ora, le gente le portava parve infantes a fin que ille les tange e benedice. Le discipulos, tamen, reprimendava les qui lo faceva. ¹⁴Vidente isto, Jesus se indignava e les diceva: “Lassa que le parvos veni a me e non les lo prohibe, quia le regno de Deo pertine a les qui es simile a iste infantes! ¹⁵In veritate io dice a vos: “Quicunque non recipe le regno de Deo sicut un infante, non entrara in illo”. ¹⁶Assi, depost haber prendite le infantes in su bracios, ille poneva sur illes su manos e les benediceva.

Un homine opulente

¹⁷Ora, quando Jesus incipeva diriger se verso Jerusalem, alicuno accurreva a ille e prosternente se, le diceva: “Bon magistro, que debe io facer pro attinger le vita eterne?”. ¹⁸Jesus le respondeva assi: “Quare tu me appella bon? Nemo es bon si non Deo solmente. ¹⁹Ma, pro responder a tu question: tu cognosce le preceptos: ‘Non occide, non committe adulterio, non fura, non rende testimonio false, non frauda, honora tu patre e tu matre!’”. ²⁰Le homine replicava: “Magistro, io observava tote isto desde mi juventute”. ²¹Fixante su oculos sur celle homine, Jesus sentiva amor genuin pro ille e diceva: “Tu care de un cosa solmente: vade, vende tote lo que tu possede e da le moneta acquirite al pauperes, e tu habera un thesauro in le Celo. Deinde veni e seque me!”. ²²In audir isto, celle homine se contristava e se allontanava amarisate, quia ille habeva multe possessiones. ²³Alora Jesus spectava circa se e diceva a su discipulos: “Quanto difficile es pro les qui ha multe pecunia entrar in le regno de Deo!”. ²⁴A iste parolas le discipulos esseva multo surprendite, ma Jesus de novo les diceva: “Car filios, quanto difficile es entrar in le regno de Deo! ²⁵Il esserea plus facile que un camelo transi per le foramine de un aco que un homine opulente entra in le regno de Deo”. ²⁶Le discipulos esseva mesmo magis surprendite e diceva le unes al alteres: “Alora qui unquam poterea esser salvate?”. ²⁷Jesus les reguardava e diceva: “Si on considera solmente le aspecto human del question, isto es impossibile, ma non a Deo. Toto es possibile a Deo”.

²⁸Alora Petro replicava: “Ecce, nos relinqueva toto e te sequeva”. ²⁹Jesus replicava: “Io te dice le veritate: il ha nemo qui relinqueva domo, o fratres, o sorores, o matre, o patre, o filios, o agros propter me e propter le evangelio, ³⁰qui non recipe nunc in excambio, centos vices de plus quanto a domos, fratres, sorores, matres, filios, e agros - insimul a persecutiones, e in le etate futur le vita eterne. ³¹Multes tamen, qui nunc es le plus eminente essera le minus importante tunc, e celles qui pare le minus importante nunc essera tunc le plus eminente^[1]”.

Tertie prediction del morte e resurrection de Jesus

³²Nunc illes esseva in via de ascender a Jerusalem. Jesus les precedeva con determination. Le discipulos stupeva^[2] e le gente les sequeva con timor. Alora ille prendeva itero le Dece-duo a parte e incipeva dicer les lo que le haberea tosto occurrite. ³³“Audi,” illes diceva, “nos ascende nunc a Jerusalem, ubi le Filio del Homine essera consignate al sacerdotes principal e al expertos del lege^[3]. Illes le condemnara a morte e le consignara a lor vice al paganos roman^[4]. ³⁴Illes le irridera, le conspuera, le flagellara e le occidera, ma post tres dies ille resurgera”.

Jesus doce re servir

³⁵Alora Jacobo e Johannes, le filios de Zebedeo accedeva a Jesus e le diceva: “Magistro, nos vole que tu face pro nos quecunque nos pete a te!”. ³⁶Ille respondeva: “Quid vole vos que io face pro vos?”. ³⁷Illes replicava: “Quando tu sedera sur tu throno gloriose^[5] nos vole seder in placias de honor juxta te, le un a tu dextera e le altere a tu sinistra”. ³⁸Jesus tamen, les diceva: “Vos non comprende^[6] quid vos pete. Pote vos biber al calice amar de suffrentia al qual io es sur le puncto de biber? Pote vos esser baptisate per le baptismo de suffrentia per le qual io debe esser baptisate?”. ³⁹Illes replicava: “Certo! Nos lo pote!”. Alora Jesus les diceva: “Vos certo bibera a mi calice amar e essera baptisate per mi baptismo de suffrentia. ⁴⁰Io tamen ha nulle facultate de establir qui sedera a mi dextera o a mi sinistra. Deo preparava celle placias pro les qui ille seligeva”. ⁴¹Ora, quando le altere dece discipulos audiva re quid Jacobo e Johannes habeva petite, illes se indignava. ⁴²Assi Jesus les convocava e les diceva: “Vos sape que illes que es considerate le plus eminente in iste mundo^[7] domina super lor gente, e que illes qui gaude de alte stato abusa de lor potestate. ⁴³Isto non debe evenir inter vos. Al contrario: quicunque volerea esser le plus eminente debe devenir le servitor del alteres, ⁴⁴e quicunque volerea esser le prime, debe devenir le sclavo de omnes; ⁴⁵nam mesmo le Filio del Homine non veniva ut esser servite, ma ut servir e dar su vita como precio de redemption pro multes.

Jesus sana Bartimeo qui esseva cec

⁴⁶Illes attingeva Jericho e, durante que Jesus e su discipulos quitava le urbe, un grande turba les sequeva. Un mendicante cec, Bartimeo, filio de Timeo, sedeva juxta le via. ⁴⁷Quando Bartimeo audiva que Jesus de Nazareth esseva vicin, ille incipeva critar: “Jesus de Nazareth, habe compassion de me!”. ⁴⁸Multes, tamen, le reprochava e le diceva de tacer, ma ille multo magis clamava: “Filio de David, habe compassion de me!”. ⁴⁹Quando Jesus le audiva, ille se haltava e diceva: “Dice le de venir hic”. Assi illes le vocava e le diceva: “Nulle timor! Leva te, ille te voca!”. ⁵⁰Alora Bartimeo jectava a latere su mantello e, levante se, veniva ad Jesus. ⁵¹Alora Jesus le diceva: “Quid vole tu que io te face?”. Le homine cec replicava: “Rabbi mie^[8], que io pote vider de novo!”. ⁵²E Jesus le diceva: “Vade. Tu fide te ha salvate”. Immediatemente celle homine reacquireva su vista e le sequeva in le via.

Notas

1. Litt. “Ma multes qui es le prime essera le ultime”.
2. O “esseva turbate”.
3. O “scribas”.
4. O “al Gentiles”.
5. O “Tu essera in tu gloria”.
6. Litt. “sape”.
7. O “inter le Gentiles”.
8. O in aramaico: “Rabbuni”.