Biblia/Nove Testamento/Actos/Actos 7

Actos

7

Le defensa de Stephano coram le Consilio

¹Deinde le summe sacerdote peteva a Stephano: “Esque iste accusationes^[1] es ver?”.

²Isto esseva le replica de Stephano: “Fratres e patres, audi me. Nostre gloriose Deo^[2] appareva a nostre ancestre Abraham durante que ille esseva in Mesopotamia, ante que ille se establiva in Haran. ³Deo le diceva: “Quita tu pais native e tu parentes, e veni in le pais que io te monstrara^[3]”. ⁴Tunc ille sortiva del pais del Chaldeos e veniva habitar in Haran. E inde, post le morte de su patre, Deo le faceva establir hic in iste pais, ubi vos vive nunc. ⁵Deo non le dava hic ulle hereditate, non mesmo le longor de un passo de terra. Deo, tamen, le promitteva que finalmente le pais integre haberea pertinite a Abraham e a su descendentes - mesmo si ille ancora non habeva filios. ⁶Deo habeva dicite assi: “Tu descendentes vivera in un terra estranie, in le qual illes essera rendite sclavos per quatrocentos annos^[4]. ⁷Io, tamen, punira le nation in le qual illes servi qua sclavos”, Deo diceva, “e finalmente illes sortira de illo e venira coler^[5] me in iste placia^[6]”.

⁸In ille tempore Deo dava a Abraham anque le Pacto del Circumcision. Assi, quando Abraham deveniva le patre de Isaac, ille le circumcideva in le octave die. Ille practica se continuava quando Isaac deveniva le patre de Jacob, e quando Jacob deveniva le patre del dece-duo patriarchas del nation Israelita. ⁹Iste patriarchas esseva jelose de lor fratre Joseph, assi illes le vendeva qua sclavo in Egypto. Deo, tamen, esseva con ille, ¹⁰e le salvava ex omne su tribulationes. Deo le accordava favor^[7] e sapientia in le presentia del Pharaon, rege de Egypto, qui le constitueva preposito^[8] super le Egypto e super le menage del palatio regal.

¹¹Deinde un fame occurreva super tote le Egypto e Canaan que causava grande tribulation, e nostre ancestres non poteva trovar alimentos. ¹²Assi, quando Jacob apprendeva que il habeva frumento in Egypto, ille mandava ibi primo su filios - nostre ancestres. ¹³Durante lor secunde visita, Joseph revelava su identitate a su fratres, e su familia deveniva cognite al Pharaon. ¹⁴Assi Joseph mandava un message e invitava su patre e omne su parentes a venir in Egypto, septanta personas in toto. ¹⁵Alora Jacob descendeva a in Egypto e moriva ibi insimul con nostre ancestres, ¹⁶e su ossos esseva plus tarde translate a Shechem e ponite in le tumba que Abraham habeva emite pro un certe summa de moneta ab le filios de Hamor in Shechem.

¹⁷Dum se approximava le tempore in le qual Deo haberea complite su promissa, le numero de nostre populo cresceva e se multiplicava in Egypto, ¹⁸usque al tempore in le qual surgeva un altere rege in Egypto que non habeva cognoscite Joseph^[9]. ¹⁹Isto esseva le rege que exploitava nostre gente e affligeva nostre ancestres, fortiante les de abandonar lor infantes e facer les morir. ²⁰In ille tempore nasceva Moses - un belle infante al oculos de Deo. Durante tres menses ille esseva nutrite in le domo de su patre, ²¹e quando ille esseva abandonate, le filia del Pharaon le adoptava e le educava qua su proprie filio. ²²Assi Moses esseva erudite in tote le sapientia del Egyptianos e esseva potente in su parolas e in su obras. ²³Ma quando su etate esseva circa quaranta annos, in su corde ascendeva le desiro de visitar su parentes, le populo de Israel. ²⁴Quando ille videva uno de illes patir injurias, Moses veniva a su defensa e le vindicava percutente le Egyptiano que le maltractava. ²⁵Ille reputava que su conationales haberea comprendite que Deo esseva sur le puncto de liberar les per su medio, ma illes non lo comprendeva. ²⁶Le die sequente Moses videva que duo de illes litigava, e essayava de reconciliar les, dicente: ‘Homines! Vos es fratres: quare noce vos le un le altere?’. ²⁷Ma le homine que injustemente noceva a su proximo, repulsava Moses e le diceva: ‘Qui te constitueva preposito e judice super nos? ²⁸Esque tu volerea occider me quomodo tu faceva heri con le Egyptiano?’. ²⁹Quando Moses audiva isto, Moses fugiva e deveniva un estraniero in le terra de Midian, ubi ille deveniva patre de duo infantes.

³⁰Passate quaranta annos, un angelo appareva a Moses in le deserto apud le Monte Sinai in le flamma de un arbusto ardente. ³¹Quando Moses videva isto, ille esseva stupefacite, e in acceder pro examinar un tal phenomeno, ille audiva le voce del Senior que le diceva: ³²‘Io es le Deo de tu ancestres, le Deo de Abraham, Isaac e Jacob^[10]’. Moses incipeva tremer e non hardiva plus reguardar. ³³Ma le Senior le diceva: ‘Remove tu sandalia, quia le loco in le qual tu sta es terra sancte. ³⁴Io videva le affliction de mi populo que es in Egypto; io audiva lor gemitos e io descendeva pro liberar les. Ora veni, io te remanda in Egypto^[11]. ³⁵Assi, iste mesme Moses que illes repulsava in dicer: ‘Qui te constitueva preposito e judice super nos?’ Deo le mandava qua preposito e liberator per le mano de un angelo que le habeva apparite in le arbusto. ³⁶Iste homine ipse les conduceva foras e operava meravilias e signos miraculose in le terra de Egypto, al Mar Rubie e in le deserto per quaranta annos. ³⁷Iste es le Moses qui diceva al Israelitas: ‘Deo suscitara un propheta como me ab inter tu fratres^[12]’. ³⁸Moses esseva con nostre ancestres, le assemblea del populo de Deo in le deserto, quando le angelo le parlava al Monte Sinai. Ibi Moses recipeva parolas vive pro nos. ³⁹Nostre ancestres non esseva preste a obedir le, ma le repulsava al latere e in lor cordes se reverteva al Egypto. ⁴⁰Illes diceva a Aaron: ‘Face pro nos deos qui precede nos, quia iste Moses qui faceva nos sortir del terra de Egypto - nos non sape plus quid le occurreva^[13]’. ⁴¹In ille tempores illes se faceva un idolo in le forma de un vitello, offereva al idolo un sacrificio e incipeva allegrar se in le obra de lor manos. ⁴²Deo, tamen, se reverteva ab illes e les livrava servir le astros del celo, sicut il es scripte in le libro del prophetas: ‘Il non esseva a me que vos offereva victimas e sacrificios per quaranta annos in le deserto, nonne, Israel^[14]? ⁴³Ma vos portava con vos le tabernaculo de Moloch e le stella del deo Rephan, le figuras que vos faceva pro adorar los, ma io deportara vos preter Babylon^[15]’. ⁴⁴Nostre ancestres habeva le tabernaculo del testimonio in le deserto, justo como Deo, qui parlava a Moses, le habeva ordinate facer secundo le designo que ille le habeva monstrate. ⁴⁵Nostre ancestres recipeva de illo le possession e lo faceva entrar in lor nove terra con Josua, quando illes expropriava le nationes que Deo expelleva coram nostre ancestres, usque le tempore de David. ⁴⁶David recipeva le gratia de Deo e peteva le privilegio de edificar un Templo permanente pro le Deo de Jacob. ⁴⁷Ma il esseva Salomon qui de facto lo faceva edificar. ⁴⁸Nonobstante, le Altissime non vive in domos edificate per manos human, sicut le propheta dice: ⁴⁹‘Le celo es mi throno, e le terra es le scabello de mi pedes. Qual sorta de domo poterea vos edificar pro me, dice le Senior, o qual poterea esser le loco de mi reposo? ⁵⁰Nonne mi manos faceva tote iste cosas^[16]?’.

⁵¹Vos, gente restive, dur de cervice e incircumcise de corde e de aures! Vos semper oppone resistentia al Spirito Sancte, exactemente como faceva vostre ancestres^[17]. ⁵²Qual del prophetas vostre ancestres non persecutava? Illes mesmo occideva le prophetas que prediceva le advento del Justo - le Messia qui vos traiva e assassinava. ⁵³Vos recipeva le Lege per le medio de decretos date per angelos, ma vos non lo obediva!”.

Le morte de Stephano

⁵⁴Audiente iste cosas, le capites del Judeos se infuriava e strideva lor dentes a ille con rage. ⁵⁵Stephano, plen de Spirito Sancte, fixava intentemente le celo e videva le gloria de Deo, e Jesus, qui stava in le placia de honor al dextera de Deo. ⁵⁶“Ecce,” ille diceva, “io vide le celos aperte, e le Filio del homine qui sta in le placia de honor al dextera de Deo!”. ⁵⁷Ma illes se tappava le aures pro non audir critante forte, e unanime e con impeto se jectava contra ille. ⁵⁸Assi, trahente lo foras del citate, illes incipeva lapidar le, e le testes deponeva lor vestimentos al pedes de un adolescente, cuje nomine esseva Saul. ⁵⁹Illes continuava lapidar Stephano dum ille precava assi: “Senior Jesus, recipe mi spirito”. ⁶⁰Deinde ille cadeva sur su genus e critante fortemente ille diceva: “Senior, non va poner super illes le onere de iste peccato!” . Dicite isto, ille moriva.

Notas

1. O “cosas”.
2. O “Le Deo del gloria”
3. Un citation de Genesis 12:1.
4. Un citation ab Genesis 15:13. Exodo 12:40 specifica que le sojorno ibi esseva de 430 annos.
5. O “servir”.
6. Un allusion a Exodo 3:12.
7. O “gratia”.
8. O “governator”.
9. Un citation de Exodo 1:8.
10. Un citation de Exodo 3:6.
11. Un citation de Exodo 3:7,8,10.
12. Un citation de Deuteronomio 18:15.
13. Un citation de Exodo 32:1,23. Le acto esseva in contrasto al promissa de Deo in Exodo 23:23.
14. O “domo de Israel”.
15. Un citation de Amos 5:25-27.
16. Un citation de Isaia 66:1-2.
17. Vos es pagan in le corde e surde al veritate!