Amors e jòis e luòcs e temps

by Arnaut Daniel

Amors e jòis e luòcs e temps
Mi fan tornar lo sen e derc
D’aquel nòi qu’avia l’autr’ an
Quand caçava’l lèbre ab lo bòu;
Èra’m vai mielhs d’amor e pieis,
Car ben am, d’aiçò’m clam astrucs,
Mas non amatz jòi gaug en cèrs,
S’Amors non venç son dur còr e’l mieus prècs.

Cel que totz bens pèrd a ensems
Mestièr l’es que ric senhor cèrc
Per restaurar la pèrd’ e’l dam
Que’l paubres no’l valri’ un uòu ;
Per çò m’ai ieu causit e lieis
Dont non aic lo còr ni’ls uòlhs clucs ;
E pliu’t, Amors, si la’m conquèrs
Trèvas totz temps ab totas, fòrs dels decs.

Pauc pòt òm valer de jòi sems :
Per me’l sai que l’ai agut berc
Car per sobrefais d’afan
Dont la dolor del còr no’s mòu ;
E s’ab jòi l’ira no’m fòr eis
Tòst m’auràn miei parent faducs
Pero tals a mon còr convèrs
Qu’en lieis amar vòlgra murir senècs.

Non sai un tant si’ en Dieu frems,
Ermita ni monge ni clerc,
Com ieu sui en leis de cui cant,
Et èr proat ans de l’an nòu.
Liges soi sieu mielhs que demieis :
Si’m for’ieu si fos reis o ducs ;
Tant es en lieis mos còrs esmers
Que s’autra’n volh ni’n denh, donc si’eu secs !

D’aiçò qu’ai tant dubtat e crems
Creis adès e melhor e’ m derc
Que’l reproèrs qu’ausi antan
Me ditz que tant trona tro plòu ;
E s’ieu mi pec cinc ans o sieis
Ben lèu que serà blancs mos sucs
Gausirai çò per qu’èr sui sèrs,
Qu’amant prejant s’afranca còrs ufècs.

De luengs suspirs e de grièus gems
Mi pòt trair cela cui m’aèrc
Qu’adès sol per un bèl semblant
N’ai mogut mon chantar tot nòu.
Contramont vauc e non m’encreis,
Car gent mi fai pensar mos cucs.
Còr, vai, sus ! ben sai, si’t sufèrs,
Sec tant qu’en lieis, qu’ai encubit, no’t pècs.

Ans èr plus vils aurs non es fèrs
Qu’Arnautz desam lieis ont es fermantz nècs.