Alisher Navoiy g‘azaliga muxammas (Chokar, I)

by Chokar

Bihamdillah, meni oshiq qatoridin hisob.aylab,
Yorutmoqg‘a ko‘zum ruxsoridin raf’i niqob aylab,
Ko‘ngulda ne esa komim berurga irtikob aylab,
Tun aqshom keldi kulbam sori ul gulrux shitob aylab.
Xiromi sur’atidin gul yuza xaydin gulob aylab.

Olub sabru qarorim nozir o‘lg‘ach ko‘zga ul dilbar,
Quyoshoso yuzi shavqida qildi zarradek muztar.
Sabohat avjida erdi uzori chun mahi anvar,
Qilib mujgonni shabravlar kibi jon qasdig‘a xanjar,
Belig‘a zulfi anbarboridin mushkin tanob aylab.

Olib burqa’ uzoridin, yuz ochib bazmima kirdi,
Mani ishq ahlidin siylab muhabbat silkiga terdi,
Murodim ro‘zu shab, yuz shukur, oning vuslati erdi,
Kulub o‘lturdiyu ilgim chekib, yonida yer berdi,
Takallum boshladi, har lafzini durri xushob aylab.

Manga hijron aro bo‘lg‘on edi baytul-hazan maskan,
Ko‘zumg‘a tiyra erdi sarbasar bu olami ravshan,
Dedi so‘rgach bu holim lutf ila ul orazi gulshan,
«Ki ey zori balokash oshiqim, mensiz nechuktursan?»
Men o‘ldum lolu ayta olmadim mayli javob aylab.

Xumorim fahm etib hijroni ichra ul pari bildi,
Ayon aylab vafo rasmini bu dam, ko‘ziga ildi,
Quyosh oso xirom aylab chu qarshu yonima keldi,
Chiqardi shishai may dog‘i bir sog‘ar to‘la quydi,
Ichib tutdi menga yuz nav’ noz oso itob aylab.

Dedi, ey zor, qilmasman seni birdam yiroq ko‘zdin,
Berib vasl ichra sansiz bo‘salar la’li labu yuzdin,
Manga hosil bo‘lub ayshi tarab behad hamul yuzdin
Ichib, faryod etib tushtum ayoqig‘a, borub o‘zdin,
Meni yo‘q bodakim, lutfi aning masti xarob aylab.

Bo‘lub vasli muyassar, Chokaro, ul yorni botroq,
Tarab jomini dog‘i bazm aro no‘sh aylab o‘lturmoq,
Gahi o‘zdin ketib bexud tushub yer uzra chun tufroq,
Anikim eltqay vasl uyqusi ishrat tuni mundoq,
Navoiydek netar to subhi mahshar tarki xob aylab.