Abraham Frencelius
| nadpis | Abraham Frencelius |
|---|---|
| awtor | Korla Awgust Mosak-Kłosopólski |
| lěto | 1842 |
| žórło | http://texty.citanka.cz |
| licenca | public domain |
| nota | stary prawopis |
Hdyž my Serbja na swojich wótcow dźakownje spominamy a jich zasłužby wo serbski lud a serbsku rěč wobnowjamy, zawěsće naš Abraham Brancel abo Frencelius njebudźe poslědni, kotremuž naša serbska wutroba horcy dźak čuje. Hižo jeho nan, Michał Brancel, duchowny w Budestecach, "přisporjeŕ serbskeje wěry", kaž jemu Serbjo swojeho časa rěkachu, bě muž, kiž Serbowstwo horcy lubowaše a bě hač do poslědnjeho wokomika horliwy dźěłaćeŕ we wšěm serbski lud a serbsku rěč nastupacym. Ale wjele wyše nad nana wustupi syn; wón bě prěni, kiž Serbstwo ze serbskej narodnej lubosću wopřija a w słowjanskej mysli je wožiwi; a hačrunjež hižo sto lět w rowje spi, a žadyn serbski spisowaćel dostojneho pomnika jemu njestaja, kotryž wón wjac dyžli štó druhi zasłuža, tola wopomnjeće tutoho krasneho serbskeho muža čas žiwjenja za swój lud a swoju narodnosć wojowaceho w serbskich wutrobach hač dotal njeje zahinyło, ale jeho zasłužby su hišće připóznawane mjez nami.
Abraham Brancel so narodźi 19. novembra 1656 we wjescy Kózłach, hdźež bě jeho nan duchowny samsny, kiž nimale cyły nowy zakoń abo testament do serbskeho přełoži. Jako młodźenc přińdźe naš Abraham do Budyšina na "wulku šulu", t. j. gymnasij a pozdźišo do Wittenberka na "wysoke šule", t. j. uniwersitu, hdźež so najbóle wuknjenju theologiskich wědomosćow a starych a nowych rěči poda. Po skónčenju swojich studijow bu Brancel w lěće 1684 za duchowneho do Huski a dwě lěće potom do Šunowa pola Bernarjec powolany. Tu napisa wón swoje najkrasniše pisma, tu skónči tež swoje Serbowstwu woprowane žiwjenje 21. jannuara l. 1740; potom hdyž bě šěsć a pjećdźesat lět był horliwy słužobnik we winicy božej a šěsćdźesat lět na wuznaću serbskeje a druhich słowjanskich rěčow dźěłał. W tymle dołhim časa spisa wjele dobrych a wučenych knihow1; najwosebniše jeho pisma lěža hišće njećišćene we łužiskich knihownjach a mało je tych, kotřiž bychu wažnosć tutych zwjetša hobrskich dźěłow znali. - Třoje je, štož my tudy wo nim wuprajić směmy; Branceł bě prěni wučeny Serb, bě prěni Serbosłowjan, bě prěni panslawista.