[ქ. სახელითა ღმრთისათა, მამისა, ძისა და წმიდისა სულისათა; მინ]დობითა და შუამდგომელობითა [ყოვლად წმიდისა ღმრთისმშობლისა, მარადის ქალწულისა მარიამისითა; თავსმდებო]ბითა და შუამდგომელობითა [წმიდათა თავთა მოციქულთა, პეტრე და პავლესითა, და ყოველთა ღმრთისა წმიდათა.
ამათ ყოველთა] თავდებობითა [და შუა]მდგომლობითა ესე [უთუმცაო, მიზეზშემოუღებელი, ჩუენად დღედ სიკუდილამდის გასა]თავებელი ფიცი, პირი [და სიგელი გიბოძეთ ჩუენ, მეფეთ მეფემან] პატრონმან გიორგი, [თქუენ, ზევდგინისძესა ამილახორსა...] და თქუენთა შვილთა.
ას[რე და ამა პირსა ზედა, რო]მე ვიყუნეთ თქუენდა [უზიანონი და მოპატივენი]. არას კაცის ენითა გაუკითხავა[დ და უსარჩლავა]დ არა შეგიბეზღოთ. არას... [ჟამს] კაცსა საძალოდ, წასახდენელად და დასარბ[ევად და უსარჩლავ]ად არა დაგანებოთ. რასაცა [თქუენ მქ]ონებელნი იყუნეთ, ანუ მამულ[ისა, ანუ სახელო]სა, თუ არა მოგიმატოთ, მისგან არა დაგამცი[რო]თ. რა ვიცით, და ან მამულისა [ან ყმის]ას ვისმე მიესარჩლებოდეთ, რაც შევატყოთ, მართალი სამართლითა გარდაწყუეტასა და წყალობას ვეცადნეთ და უსამართლოდთ არა რომელსა გარდავსწიოთ.
ამისად გათავებისად თავდებად თავად ღმერთი და ესე ზემოწერილნი წმიდანი მოგუიცემიან.