*მიკობლურსუ უმინჯურსუ
მიკობლურსუ უმინჯურსუ,
ხეშა გილამიძჷ დუდი.
ჟი გემობუ ჯაჭვი ხუსუ,
კუჩხის ემიძჷ დიდი ხუნდი.
ძიუ-ძიუთ იბღა შურსუ,
პისუ მუმოფორუ ქუდი.
ვითი წანა ამარი ურსუ,
გალე ვა მიძირჷ ცუნდი.
მუჭო თაში ბლურსი, თეში
გემოძირუ ჩქიმი ცხენი.
ის მუთა შჷ ჩქიმი ხეში,
ვორწყექ, მუჭო შხვა გეხე ნი.
მუშით კვათჷნდესი, ფერი
ჩქიმი ლეკური, ჩქიმი ყამა
ჩქიმი მოღალატე-ნტერი
არძას ქოშიიბუ გამა.
ბუმბულიში მანგიორო
თუდო გიბკერკელჷქ პოლსუ.
ნაბორუუ თირიშორო
ტვერი დილაბცენსჷ თოლსუ.
მა მაღორენს ირო ორო,
დღას ვა ვორწყექ აქი კოსუ.
სიზჷმარი ჩქიმი ბორო
გომოშინანს ჩქიმი დროსუ.
ხეს მართახი, ხუს ნაბადი,
"ეი-ჰარალო-თარალა!"
ვა მოკორდჷ იში რაგადი,
სოთინი ორდჷ და ნჯარალა.
ექი ჯილითი ცხენიში,
გილაჸუნა ცირეფიში,
დასანჯარედჷ ნტერიში
ჩქიმო თოლი ინეფიში.
სოთინი გამკობრჩქინდჷდი და, --
დიხა ჩაფულა, ცა ქუდი.
მეტო ვე გიმოსქჷდჷდი და,
დღაშა მუშე მა მაფუდი?