*ბოშალაშე მოჩილათა
ბოშალაშე მოჩილათა
ბოშ-კოჩიშოთ მუ ძნელი რე!
ასეშახ ჯგირო ვორდი ნი,
ასეიანი მუნერი რე?
ულირი დროში მომგონელი
ცოდა დუდი ღურელი რე,
ასე თეზმა მწუხარება
მიკვენ, ჩქიმოთ მუშენი რე!
ჯვეშ დროებაქ მა ცოდას
სიზმარცალო მომეგონუ,
სიხალისექ დამეთხოუ,
დარდიქ გურს დემეხოლუ.
შური დო გურქ შემეწუხუ,
სიკეთექ მემეშორუ, --
ასე უკმაყოფილეს
ულირი დროქ მომეწონუ.
ახა-ვაი! ცოდა გური,
უდარდელო ქოპოუნი,
მუ შქირიტუნს უბედურს
გურს დიდი დაჩხირი მონტოუ ნი?
ჩქიმი შემაწუხებელი
შური დო ხორცით დოჭოუნი,
მათი ვა მაცოცხლასი დო
უჩა დიხას დოფჩოუნი.
ჩქიმი გურიშ მწუხარება
ნოტე ვა გჷმაშინედას,
კუჩხეფი დამიკუნტასი დო
სოთინი ვა გჷმალინედას.
ირიფელამო მაწვალას,
ვართი დამანჯირედას,
ეფერი ადგილს ქოპუას,
თინა ქომაჯინედას.
აწი ნატრის ვინატრენქჷ დო
თეში ქოდმორინუას,
ხეს თხვირი ქომუჩას,
სოფელი დომოლინუას.
ირი ჩქიმი მწუხარება
ლექსო ქომობირუას,
მიშ ჸოროფას ვდარდენდეე,
არძო დომინქირუას.
ვარა გვალო გომოჩქვას
ჯგირი მელექსე ზაზანდარო;
ნინათ ვა მათქუე, ვარა
ბრელი მიღუ სარაგადო.
ირიართო იწუხებუ
ჩქიმი გური სანავარო,
გურს ბრელი მიჭირს, მარა
არძო ვა რე სარაგადო.
ანწი გურქუ შემეწუხუ,
კინიი გარას დოვოჭყანქ,
ათე დარდიქ ვა ჩმერცხუ და,
კისერიშა ხამს მიივგანქ.
დიივთხორუნქ საფულეს,
დუდჸშა დიხას მინივრღვანქ;
მა შხვა იშენი ვა მინგარს,
ჩქიმი დუს მა ვინგარქ.
--
ათეს ჭარუნს ითი ბოში,
ნამუთი დუც ვა ახვარუ.
ის ორკოჩი უჸორსუ დო
ინა კოცჷ ვა აბრალუ.