მუ საჭიროდ თე სიცოცხლე
მუ საჭიროდ ცა დო დიხა, ონირზე დო ოლიმური?
მუ საჭიროდ თე სიცოცხლე, ხან კუნტა დო დღა დალური?
კოჩქ გორჩქინდუნ, უკული რე, ირფელს გებუ ხაჯალური,
ქიანა რდუკო უკოჩეთ, კოც მუთუნქუ ვაბაღუნი!
კოჩ ტალიკეთ იბადებუ, დო ტარკალეთ ღურუ კინი!
ერჩქინა დო ღურა შქასჷ, წვალება დო გასაჭირი,
დაბადება სავალდებო, ღურა ვარე გასაკვირი;
მითინს მუთუნ ვაუკათუ, ბუნება რე ჩილათირი!
თე ბუნებაქ სოლე მორთუ, უხურგე დო უძგალეთჷ
ეშმაკიში ოფუტე დო, უხორცე დო უძვალეთჷ?
დიხა გონორაზილო დო, ჟინი ორთა უკარეთჷ?
ღურა ფარათ ოჸიდე დო, ჟინი ორთა უფარეთჷ?
კოჩქ მუ მეჩუ ქიანასჷ, რჩუალა დო ჭყვიდაშ მეტი?
ირ სიავეშ მედუდალე – კოჩი ეშმაკიში კეში.
ინა ირფელ ზაკვილი რე, მინათხუმა კოჩიშ ხეში;
მუ იჸიდუ კოჩ – ვარდუკო, დო ქიანა ფართას თეში?!
მუ თასი რე ათე კოჩი, მი რე თეში დამბადებუ?
კოჩი მუჭოთ მაყურყანი, თელ ქიანას კისერს გებუ!
კოჩქ სიცოცხლე აწვალასი, ათე წესი წილო რგებუ;
ვადოღურას შარა ვა რე, თაქ დასქიდუ მუნაგებუ.
თე სიცოცხლე მის აფუდუ, საჭირო დო სახიოლე?
სიცოცხლესი ვადაბაღჷ, ზღვა დო გვალაქ მელე–მოლე!
სიცოცხლე დო ღურა ნირზენს, აბა, დაბოლება სო რე?
ნირზი ვარდას, ჸოროფა რდას, თე ქიანა სო იგორე?
ბჟა დო თუთაქ ანათუკო, მურიცხეფქჷ იჭკვაჭკუკო,
ზღვა, წყარი დო ოკეანექ, კალაპოტის იქვანთუკო,
თაშ უჯგუდუ ბუნებაქჷ, მუშ გემოშა დიკვანწუკო;
მუში ბედნიერი კართე, ტყა–ურუმსუ იფართხუკო!
მიში ინჭას ეიობეს, თესხი ზღვა დო ოკეანე?
დო ზღვა დურუმს ინოხენი, ნამ შონიში ნანთხორალე!
თეზმა დიხა, თეზმა გვალა,ნოტე მიში ნაგორალე?
ურემი თეში მანთირალი, ვარა მიში ნათოლა რე?!
მიქ მოუნტუ თაკარი ბჟას, ონტუ–იჭუ–ზანთალანს?
დაჩხირს უნჭირინუანს, გიმე დიხა წკვაფანას,
წყარ დო დიხას ქუმონტებუ, თუდო დუღა გვარგვალანს;
თუთა გოფშა, ბჟა– თაკარი, მიქ მოხაზუ კვარკვალას?
მი რე თეცალ მედაჩხირე, ვარა მირე თეცალ ჭკადუ?
ბჟაში ქურა აკეთუ დო, ცა მურიცხით გინოჭკადუ?
ჟი ცა ქუდო გიორთუ დო, დიხა ჩაფლათ კუჩხის მადუ;
ვართ ეშმაკიშ, ვართ მენცარიშ, ვართ კოჩის ხეს ენა ვაგუ!
თე ქიანა უკოჩეთ, გემო იჸიდ სანატრელი!
ტყა–ფარონსჷ ცხოვრენდუკო, ნონტყელეფი ბრელშაბრელი.
ნადირეფსჷ ქუღუდუკო, თე ქიანა ქუჩუჩელი:
კოჩი ვაგორჩქინედუკო, ინა ღორონთიში ჭყელი?