ირჩინუ ბაბუეფინი
ირჩინუ ბაბუეფინი,
მოთალეფ იყაზაყებუ,
იშენ ნამ, ვაიშებჩინი,
მაჸი და, ალმაცადებუ.
ფივრქენდი: სუმ მოთალეფშე
ართ იშენ გეფიოშებუ,
სოფელს დო, ემერ-ამარ ვარ,
ფიოშეფ მიბრელ-ოშებუ.
საფიოშე ხანს ქოჸუან მაქუნი,
მა მინარტებუ,
ქალაქის ვაშარჩქვანუან,
ფირქი აშინა მარტებუ,
ჸუდესით, თემსით,
მითქუალ, _ მინ-მინიშ მეტის ვარგებუ.
ა, ხანიც მარა,
თე შვანიც მუზმაშო უგუმართებუ,
მუშ შურობუმუც,
ნარჩქვანი მეუჸოთ,
გინმიშხვაშებუ.
უკლაში მოთაქ გამიმართ,
ვატყუქი, ვადმეთხიებუ.
ბაბუშ გინორთის მუთუნს ვართ,
ი, ჟირი, ქართშა მირტებუ.
(მითაჟამს ჩქინი ჸოფე დო,
ათე ჟამს, ე, ისომხებუ?)
აბა, მი ბკითხენს, მუშენი?
ჩქიმი წოხოლე შხვას რტებუ,
ჟირი ვარ, ოთხიშ გურშენი
დუდი ვაუჸვილ,
დუს რგებუ,
რტებულეფიში ხემანწყუ
ოსურიც იშო გუტებუ,
ყებური ვეკუშქირიტაფ,
ეში, ხანს ათაწვალებუ.