თასუა
(1929 წანაშ სინანდულე)
ონდეთ სინთექ ქურაჸუ,
მუმულენქჷ დაჭყჷ ჸია,
ზესქვიქ ხოლო გოჭურხულუ,
ანწი გოთანა რენია.
არძა ჩიტენქ გეციუ,
ქორე ართი ამბე, რია.
მათასალენქ გედჷრთეს,
ანწი თასუა რენია.
ბესაქ ხოჯეფი ქიძირუ,
ჭა გაუთებუნანია.
ეგი ბოშენც ქუძახ:
ვალოდია დო მამია!
ვეჯინათჷ, სქუალეფი,
რზენენცჷ თასჷნანია.
მიშა ალეს ქუძახ,
აგაფა მოკონანია.
ოზე არძას გუთებუ დო
იჭყაფუ ობში ჸვანეფი:
დობერა, ოჩე, რზენი, ხაბუმე
ოთასალი დო ოჩერტალეფი,
თასისჷ ელჷ დიხა, მონწყილი,
ქიმკოსურებე ოტახალეფი.
ელაზარმაცე მაკათურეფცჷ
ხოლო ქონოღვე ოღობალეფი.
ბინდი რე ოჭუმარეში,
ველურთჷმუ დიო ბჟასჷ,
მარა ქომორთ წვადილეფქჷ
დო ქანწყჷნა აგაფასჷ.
ხვალე მაღალჷ გვალეფი
გეგნურწკინჷ ჩხორიასჷ,
მუკე–მუკე ირჩქილექჷ
კიჟინი დო რშვინუასჷ.
მუკე–მუკე ცხოვრება
ფუნც გინმურც, გვარგვალანც;
მინ იძახ, მინ იბირც,
მინ სარიკოს რაგადანც:
აშო, გალე, კვარც მოუნჭი,
ენა სო რე ობადანც?!
დოღჷრღონი, დოპიტორი,
ვარა ჭასჷ მითა რჩანც.
ბესა ურაგადჷ ეგის:
„გომორძგუა, ეგის, აში!
ეგი, ქააკვირჷქჷ-და,
ქიჸინო წანა ჸოფაში.“
„–ჸოფაქ ოკო ქიჸუას,
გოწოს ვარდ გვალო აში;
მა ნაშქურინი ვორექ
გოწონერი ჭოროფაში.“
„–ენა ჯგჷრი დო თე რადი
მუჭო მორწონც თასუაში?“
„–რადი გვალო ჯგირი ორე,
„ზოკულებას“ ჭარჷ თაში.
მა ხოლო თის დაუჯერი,
ქოთი უჯგუში რე შხვაში.
„–რადო, ბაბა, რადო, რადო!...
აშო, ხოჯი, სი ათაში.“
რე თენერი ელაჩამა,
იშო–აშო დოუძახუნა,
ხოჯი, კოჩი დო აგაფა,
სინჩხე, უფი დო ანთება.
გოფურაფილი თასუა,
ჟიშე ჩხანაში გენტება
ჸვანენც ტვერი გიგორგოთ,
რე ხიოლით ჩხე მუშება.