ეშხით შუმილი
მა სქანი ეშხით, შუმილი თეშით, –
ღვინ ვადმანძალა,
გემეთამამებ, გეკუოლუ
ნინას სანწალე.
თესხი ხანს გურ ჩქიმს სალამუსოთ
ალაჩუალირს,
სქან გოჸოროფის, უიმენდოთ
ეკოთქუალირს,
გილანძგერა დო ჩილამურიშ
თი გილათქვარშალს,
გინოკინაშა, ნინა ირფელს
ქოთქუანს მართალს.
მა სქანი ეშხით, შუმილი თეშით, –
ღვინ ვადმანძალა,
გურ უდუჯერიშ დუმარჩქალეთ
ჭიჭე გონება
მაფ ასქილადირ დო თიშ გოკო
სი დარუმება,
სქანი სისქვამეთ, ქიჸუაფდა,
იშ გაჭკორება,
ართ მუკოჯინა გურჸუჯელით
გაჸოროფება
იჸუაფ, გიჩქუ, იშენ ყანწის
ძიცინით მარზე.
ვაჰ, თე ღვინი დო ეშხი სქან შქას
მა ვაგუარზე?
მა სქანი ეშხით, შუმილი თეშით, –
ღვინ ვადმანძალა,
რახანს ვათმე ჩქიმ ოღურალო
მოკორინს სქან თის,
დო ჯილდოგამე ვარდით, მუჟამს
მიშაბხუხ ყანწის,
თიშ მანგიორო შურ ქუნთხუენ
პეულს სქან ღვაში?
იწკმა ხიოლით ემახუხუ
გვალო ღურაში.
მუშ მოკო ღვინი, ვაიწიდა:
ბწანქ შუმილ ეშხით.
ღვინს ნუ მანძალე, ეშხის ვაბრალე,
ხუხილი თეშით.
მა სქანი ეშხით, შუმილი თეშით, –
ღვინ ვადმანძალა.
მინშახ, ძიცინით ეშხიშ ეფშა
მა გიცქვირინა,
ნუშიშ პეული გინგორჩუ ღვალეფს,–
თეშ გიღვირინა,
დო, მუმეკორნებ გოვჯუნენი
მა თინწკმა თინა.
ძალაქ თვინაშიქ გიშამილუ,
გოკონო პილენ,
ჩინებაქ მემდინ, ეშხშე ფხანგე,
ჰა, გომირჩქილენ...
მა სქანი ეშხით, შუმილი თეშით, –
ღვინ ვადმანძალა.