ალე თირქიას
მა ბაირონც მეიგურუა სქანი "სახელმწიფოს",
მარა ხენწიფეთ ნორჸვე ნოთირი სი გრანელიში,
ხე ირფელს ჭარჷნც უგამაგეთ ფურც დო საწიწკოს,
ნინას თქუანქჷნ, ქუმოძირი სო გიღჷ ოჭიში.
სი მუდგაქრენი, გოგათამამუ დო ოქინჩინა,
თურმე ირფელცჷ გინიღანცო სტამბაში ტყვია,
სი ჯგირჲ დო ფურიშ გიშაგორალც მუჟამს ირჩქინა
დო სისუნელეთ გონძგერილი მუსხი ხანც ღვია.
აკა ჸუჯიში ლაბირინთის მუკურთი აშო:
ირო ძიცათჷ იმორძგვენქო ხუთწანაშ ფრონტენც?
ეცალჲ თანჯალენც ვამასქიდა სი ანწი შხვაშო,
ენა ქიმუღი სქანიჯგუა პაშუტჲ პოეტენც.
ხუთწანაშ ფრონტენც საჭირო რე ხეშ გჷმოღალა,
თაქ ნტერიშ ტყვიას სი გოუძიცა ალბათ ხიოლით,
დო ქოგიწუე მუთა იჸი თიშ მამართალა,
მოლახექ პოეტი გომორძგუაშე დუდიშ რსიოლით.
დო ლეხი რექჷნი რსიოლიში გოკო წამალი,
მათ მედიცინაშ ლაკვაჩხირენც მეილაქვათუა,
ხარზენ ქჷდიდვი დუდშა ჭკუაში მიმაჩამალი
დო გჷნძე კუდელს ახალ მოდათ ოკო კვათუა.
1932 წ.