वैराग्यवल्ली
अम्भोदनीलगल ! शङ्कर ! नाथ ! शम्भो !
दम्भोलिझै कठिन मन् पनि क्यै नरम् भो ।
रम्भोरुतर्फ अभिलाए पनि गैह्र कम् भो
वंभोजनी हुन म पाउँ प्रभो ! स्वयम्भो ! ॥१॥
यस्ता इनी बुझिलिंदा विषवृक्ष जस्ता
सस्ता अधम् विषयरस्कन चाटि बस्ता ।
अस्ताइगो वय सबै यम आइ कस्ता
कस्ता हुँनन् दिन हरे ! भुलियेछ रस्ता ॥२॥
पैले पनि जुनी बितेछ इनै गफैले .
शैलेश ! आज तब जन्म भयो उसैले ।
अहिले पनी जनम गो विषयोत्सवैले
कैले प्रभो ! तरनु भवपार मैले ॥३॥
मेरी पियारि भनि गैकन प्यारिनेरी
हेरी मुहार् जुलम भैकन वस्तिखेरी ।
घेरो लियेछ यमले अब छैन देरी .
के रीतले म तरूँला पछि नाथ ! फेरी ॥४॥
मङ्गल र बुध गुरु भनी गरि आयु भङ्ग
दङ्गल् महाँ रहँनमा मन भो भरङ्ग ।
जङ्गल मिलोस् पशुपते ! म हुन्याछु दङ्ग
सङ्गत् गरेर मुनिको सब शोधि अङ्ग ॥५॥
लामा कठोर यमपाश परी गलामा
हा मात ! तात ! भनि रोइ कराउँदामा ।
आमा न ता न त पिता न त बन्धु रामा
कामारि एक प्रभुमात्र शरण लिनामा ॥६॥
स्वाधीन मौनअति भैकन तोडि ब्याधी
साधीन ब्रह्मकन नाथ ! गरी समाधी ।
बाँधीसक्या विषयले वय देख्छु आधी
हा धिक् महेश ! म भनाछु महापराधी ॥७॥
मन्माम लियेर अभिमान परी मगन्मा
सन्मान्य हूँ भनि भुल्याछु हरे ! म धन्मा ।
जन्माइ ज्ञान अब सङ्ग गरी सुजन्मा!
वन्मा् म बस्छु मन दी प्रभुक भजन्मा ॥८॥
घर्माल छोडि कर जोडि परी पयर्मा
फर्माइ तन्म न सबै प्रभुकै उपर्मा ।
वर् माङदछु पशुपते ! परि यो कहर्मा
डर मानि जान नपरोस् यमका शहर्मा ॥९॥
भागी कलत्रहरूदेखि भई विरागी
भागीरथीतटमहाँ बसि नित्य जागी ।
लागीपरेर प्रभुमा परमार्थ मागी
त्यागी हुन्या मयि महेश्वर ! आइलागी ॥१०॥
मानिस सङ्गकन कैदसमान जानी
पानी पियेर पनि वन् पसि डर् नमानी ।
ज्ञानी भई शिव र जीव अभेद ठानी
हा नीलकण्ठ ! गरूँला कि म जन्म हानी? ॥११॥
|
This work is first published on Nepal and is now in the public domain because its copyright protection has expired by virtue of the Copyright Act, 2059 (2002). The work meets one of the following criteria:
|
|