ہیر ہو رخصت رانجھے یار کولوں
ہیر ہو رخصت رانجھے یار کولوں
آکھے سہتیے مَتا پکائیے نی
ٹُھوٹھا بھن فقیر نُوں کڈھیا سی
کویں اوس نُوں خیر بھی پائیے نی
ویہن لوڑھ پیا بیڑا شُہدیاں دا
نال کرم دے بنڑے لائیے نی
میرے واسطے اوس نے لئے ترلے
کویں اوس دی آس پجائیے نی
تینوں ملے مُراد تے اساں ماہی
دونویں اپنے یار ہنڈائیے نی
رانجھا کن پڑا فقیر ہویا
سر اوس دے وری چڑھائیے نی
باقی عمر رانجھیٹے دے نال جالاں
کویں سہیتے ڈول بنائیے نی
ہویا میل جاں چریں وچھنیاں دا
یار رج کے گلے لگائیے نی
جیو عاشقاں دا عرش رَب دا ہے
کویں اوس نُوں ٹھنڈ پوائیے نی
ایہہ جوبنا ٹھگ بازار دا ہے
سر کسے دے ایہہ چڑھائیے نی
کوئی روز دا حُسن پراہنا ای
مزے خوبیاں نال ہنڈائیے نی
شیطان دیاں اسیں اُستاد رَناں
کوئی آؤ کھاں مکر پھیلائیے نی
باغ جاندیاں اسیں نہ سوہندیاں ہاں
کویں یار نُوں گھریں لیائیے نی
گل گھت پَلا مُنہ گھاہ لے کے
پیریں لگ کے پِیر منائیے نی
وارثؔ شاہ گناہاں دے اسیں لدے
چلو کُل تقصیر بخشائیے نی
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |