گل شڪر/ق
۳۴۹ - قرض ڪوڙه جو ٽڪو آهي.
ڪوڙه، هڪڙو بڇڙو مرض آهي، جو ماڻهوءَ لڱن جي تي اڇا يا ڪارا چٽا ٿي پون. پهاڪي وارو قرض کي پڻ اهڙو بڇڙو ڄاڻي کڻڻ کان جهلي ٿو. ڇا کان جو قرضيءَ کي لهڻي وارن جي هٿان خراب ٿيڻ جو ڊپ آهي، تنهن لاءِ فارسيءَ وارو چوي ٿو:
به تمناءِ گوشت مُردن بہ،
که تقاضاي ز شت قصابان. گوشت کائڻ جي سَڌَ ۾ مرڻ چڱو،
جو نَهري وارن جي ڇڪ تاڻ بڇڙي آهي.
۳۵۰ - قاضي، ڄاڻي، قيامت ڄاڻي.
هن پهاڪي وارو ظاهري لباس ۾ مسلماني مذهب جي رستي چوي ٿو، جو هي انسان قاضيءَ سمجهائڻ پٽاندر چڱا ڪم ڪندو ته قيامت ۾ سندس پاران قاضي ڄڻ جوابدار رهندو. پر هڪڙو هي به مطلب آهي، جو ماڻهوءَ کي جڳائي ته توڪل ڪري يعني پنهنجا ڪم ڌڻيءَ کي سونپي؛ ۽ چوي، جو ڌڻي ڄاڻي ڪم ڄاڻي؛ ڇا کان جو فارسيءَ واري پڻ توڪل کي ساراهيو آهي:
اگر خواهي که از خارت شود گل،
توکل کن توکل کن توکل. جيڪڏهن ڀانئين ته ڪنڊي مان گل ٿئيئي،
ته رڳو توڪل ئي توڪل ڪر.