چُوچک سیال نے قول وسار گھتے
چُوچک سیال نے قول وسار گھتے
جدوں ہیر نوں پایا مائیاں نیں
کڑیاں جھنگ سیالاں دِیاں دھملا ہو
سبھے پاس رنجھیٹے دے آئیاں نیں
اوہدے ویاہ دے سبھ سامان ہوئے
گنڈھیں پھیریاں دیس تے نائیاں نیں
ہُن تیری وے رانجھیا گل کیکوں
توں بھی رات دن مہیں چرائیاں نیں
آوے مورکھا پُچھ توں نڈھڑی نوں
میرے نال توں کےہاں چائیاں نیں
ہیرے قہر کیتو رل نال بھائیاں
سبھا کھلو کھل چا گواہیاں نیں
جے توں انت مینوں پِچھا دیونا سی
ایڈیاں محنتاں کاہے کرائیاں نیں
ایہی حد ہیرے تیرے نال ساڈی
محل چاڑھ کے پوڑیاں چائیاں نیں
تینوں ویاہ دے وڈے سنگار ہووے
اتے کھیڑیاں گھریں ودھائیاں نیں
کھاء قسم سوگند توں گھول پیتی
ڈوب سُٹیو پُوریاں پائیاں نیں
باہوں پکڑ کے ٹور دے کڈھ دیسوں
اُونویں توڑ نیناں جِیویں لائیاں نیں
یار یار تھیں جُدا کر دور ہووے
میرے باب تقدیر لکھائیاں نیں
وارثؔ شاہ ٹھگیوئی دغا دے کے
جیہاں کیتیاں سو اساں پائیاں نیں
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |