قربانی
چنو نوویں سی چاننی رات ایپر
اوہدا روگ سی نرا وجوگناں دا ۔
گورے مکھ تے استرھاں جردیاں سن
ہندا رنگ اے جس طرحاں روگنا دا ۔
کھلے ہوئے سن رشماں دے کیس بگے،
بدھا ہویا سی صندلا سوگنا دا ۔
متھے شکر برہسپت نوں ویکھکے تے
ہندا پیا سی بھرم کلجوگنا دا ۔
دردونداں دے کالجے پچھدی سی
چاگھڑ ہتھڑے خوشی پے ہونودے سن ۔
نمھی وا تریل پئی ڈگدی سی،
پھلّ ہسدے تے تارے رونودے سن ۔
دولت درد دی کھلری پلری اوہ
کٹھی کیتی میں بڑے انند اندر ۔
ادب نال میں پہنچیا سیس پرنے
ماچھی واڑے دے کدی ساں پندھ اندر ۔
دو لال سر-ہند دے چنے ویکھے،
لشکاں ماردے کدی سرہند اندر ۔
چندو چندرے دی لوح یاد آ گئی
جدوں ویکھیا اتھاں میں چند اندر ۔
نکلی چند دے سینیوں رشم ایسی
آ گئی سکھ اتہاس دا علم بنکے ۔
مینوں دلی دا شہر دکھا دتا ۔
اوہنے ڈھائی سے ورہے دا فلم بنکے ۔
ڈٹھا پنجرہ لوہے دا اک بنیا
جیہدے وچ بھی سن سوئے جڑے ہوئے ۔
اوہدے وچ اک ربی اتار ویکھے
بلبل وانگ بے دوسے ہی پھڑے ہوئے ۔
سیکھاں تکھیاں واڑ سی کنڈیاں دی
پھلّ وانگ وچکار سن کھڑے ہوئے ۔
چینگھاں کھبھیاں تے رگڑاں چھلّ دتے،
ہتھ پیر وچّ بیڑیاں کڑے ہوئے ۔
روم داڑھے پوتر دے کھلرے اوہ،
کرناں چمکیاں ہوئیاں اکاش اندر ۔
ہیسی اوس پردیسی دا حالَ اےداں،
جویں سورج ہووے تلا راس اندر ۔
اٹھن لگیاں ربّ دی یاد اندر
سوئے سامھنے سینے نوں وجدے سن ۔
وجع وجع کے بھربھری سول وانگوں
پھٹاں ڈونگھیاں وچّ ہی بھجدے سن ۔
کالے بسیئر پہاڑاں دے آئے ہوئے،
ڈنگ ماردے مول ن رجدے سن ۔
پہریدار بی دھوڑ کے لون ظالم،
اتوں وہندیاں رتاں نوں کجدے سن ۔
فتہ سنگھ نے جنہاں نوں نال لیکے،
فتہ پائی سی ملک آسام اتے ۔
گھیرا پیا سی سینکڑے سولیاں دا،
اج اوسے منصور وریام اتے ۔
اک قید پردیس دی سانگ سینے،
تیہ بھکھ پئی دوسری ماردی اے ۔
تیجی کھیڈدی اکھیاں وچّ پتلی،
نوواں ورہاں دے دسم دلدار دی اے ۔
چوتھے کڑک کے پیا جلاد کہندا،
مٹھّ ہتھ دے وچّ تلوار دی اے ۔
کرامات وکھاؤ جاں سیس دیو،
بسّ گلّ ایہہ آخری وار دی اے ۔
پنجواں نال دے پنجاں پیاریاں دا،
جتھا قید ہو گیا چھڈون والا ۔
ربّ باجھ پردیسیاں بندیاں دی،
دسے کوئی نہ بھیڑ ونڈون والا ۔
دوجی نکرے پیا جلاد آکھے،
متی داس ہن ہور ن گلّ ہووے ۔
چھیتی دسّ جو آخری اچھیا ای،
ایسے تھاں حاضر ایسے پل ہووے ۔
اوہنے آکھیا ہور کوئی اچھیا نہیں،
اوکڑ آخری میری ایہہ حلّ ہووے ۔
میرے سیس اتے جدوں چلے آرا،
میرا منہ گر پنجرے ولّ ہووے ۔
لس لس کرن والی سوہل دیہی اندر،
دندے عاری دے جیوں جیوں دھسدے نے ۔
عاشق گورو دے ربی معشوق تؤں تؤں،
کر کر پاٹھ گربانی دا ہسدے نے ۔
ہور دیغ اک چلھے تے نظر آئی،
وچّ دیہی پئی کسے دی جلدی اے ۔
سوں سوں کرکے لہو ہے سڑدا،
چرڑ چرڑ کرکے چربی ڈھلدی اے ۔
ایدھر سیتل گربانی دے جوش اندر،
نیہر نور دی ناڑاں 'چ چلدی اے ۔
جدوں ہسڑ پریمی نوں ہون لگے،
پکھا پری ہواڑ دی جھلدی اے ۔
بجھ کے ایس شہید دے سوگ اندر،
کیس اگّ نے دھوئیں دے کھولھ دتے ۔
ساہ گھٹیا گیا ہواڑ دا بھی،
فٹّ فٹّ کے اتھرو ڈولھ دتے ۔
اوڑک بیٹھ گئے تیغ دی چھاں ہیٹھاں،
سیکھاں تکھیاں وچّ کھلون والے ۔
دتا سیس تے نالے اسیس دتی،
دھنّ دھنّ قربان ایہہ ہون والے ۔
ہائے ! لوتھ پوتر ہے پئی کلی،
صدقی لے چلے گڈے ڈھون والے ۔
بیٹھے گورو گوبند سنگھ دور پیارے،
سکھی صدق دے ہار پرون والے ۔
ایسے ظلم دی ویکھکے 'شرف' جھاکی،
میرا خون سریر دا سکّ گیا ۔
ڈر کے تاریاں نے اکھاں میٹ لئیاں،
چن بدلی دے ہیٹھ لکّ گیا ۔
|
This work is now in the public domain in Pakistan because it originates from Pakistan and its term of copyright has expired. According to Pakistani copyright laws, all photographs enter the public domain fifty years after they were published, and all non-photographic works enter the public domain fifty years after the death of the creator. | 
|