دوہڑے سائیں لبھو شاہ
1
بن کرسان حلّ جوڑ عشقَ دا، واہ گھسا بھرم دا پاڑا ۔
اتے بیج محبت دا پھیر بیجیں؛ ٹٹے موہ ہنکار دا جاڑا ۔
تصور پیر دا پانی دیویں، تیرا فصل نہ ہووے ماڑا ۔
وڈھّ حرص دی کھیتی لبھو، پھر گاہ نفس کھلواڑا ۔
2
مکے بھی ربّ سچ مچ ہیگا، پر ویکھن کوئی نہ جاندا ۔
لتھا فرض خدا اتے پیسے خرچے، 'حاجی جی' نام رکھاندا ۔
لما جھگا اتے رکھ جڑاواں، پیا من دا کھوٹ لکاندا ۔
لبھو شاہ جہدی مٹ گئی ہستی، اوہ گھر وچ ہرِ نوں پاندا ۔
3
عشقَ قصائی آدم خورا، سر کفن بنھ کے آیا ۔
جتھے سوئی نہ سنجر سکے، اتھے پاڑ عشقَ نے لایا ۔
سسی تھل وچ رولی، سوہنی نیں وچ ڈوبی، مجنوں جنگل وچ رلایا ۔
لبھو شاہ عشقَ بے درد نے، پھر کس نوں توڑ چڑھایا ۔
4
ماں-پیو، بھائی تے سجن-متر، اساں سبھنا نوں ازمایا ۔
تھوڑا کھٹے تے ماں-پیو آکھے؛ شالہ ! نجّ اساں تینوں جایا ۔
دوروں ویکھ یار کھسکدے، 'کجھ منگوگا جے منہ لایا ۔'
لبھو شاہ اک مرشد باجھوں، تینوں کسے نہ کول بہایا ۔
5
اوگن بہتے وچ گن نہ کوئی، آ در تیرے اتے ڈھٹھے ۔
درد-رننجانے اتے ہجر-ستانے، نالے لوک کریندے ٹھٹھے ۔
اک پل مینوں چین نہ دیندے، سبھ دشمن ہوئے کٹھے ۔
لبھو شاہ گھتّ وصل دا پانی، ہون بھامبڑ ہجر دے مٹھے ۔
6
تساں قرار ملن دے کیتے، پھر ڈھلّ کیوں اتنی لائی ؟
اسیں ہجر وچ کملے ہوئے، نالے آکھن لوک شدائی ۔
راتیں نیند آرام نہ دل نوں، تساں کیتی بے پرواہی ۔
لبھو شاہ کی حج جیؤن دا، بری موتوں سخت جدائی ۔
7
جے توں سانوں پیدا کیتا، وچ دوئی کاہنوں پائی ۔
حرص، موہ تے غصے والی، وچ بال چواتی لائی ۔
اوہلا کر کے توں وچے ہی لکیوں، تیری واہ واہ ایہہ چترائی ۔
لبھو شاہ تینوں ورجے کہڑا، توں کردا ایں بے پرواہی ۔
8
ایہہ دل اکھیں نے تیرے بدلے، اگوں جھڑک اکھیں دی جھلی ۔
کھا کے جھڑکاں پھر پچھانہ نہ مڑیاں، نت پھردیاں اوسے گلی ۔
مڑن جوگیاں رہیاں ناہیں، ایہہ واٹ بیٹھیاں ملی ۔
لبھو شاہ مڑ پھگن آوے، پھر کھلے امید دی کلی ۔
9
اے دل ! ورج رہا میں تینوں، ایہہ نہ کر چوگ پیاری ۔
ارد گرد ایہدے پھاہیاں لگیاں، بیٹھا چھپ کے میر شکاری ۔
جے پھسیوں ہن پھٹکن کیہا، جھل چلدی تیز کٹاری ۔
لبھو شاہ نہیں مڑن مناسب، جنہاں جان عشقَ وچ ہاری ۔
10
اے دل ڈول نہ رہو کھلوتا، اوہ پل وچ سبھ کجھ کردا ۔
ندیاں ٹبے اتے ٹبے ندیاں، ایہہ کم اوہدے سبھ گھر دا ۔
پھل والا پل وچ سکاوے، کرے گنا کانا سر دا ۔
لبھو شاہ اوہدی بیپرواہیؤں، میرا ہر ویلے دل ڈردا ۔
11
جس نے چمک ڈٹھی دلبر دی، اوہ تڑف دیوانہ ہویا ۔
راتیں نیند آرام نہ اسنوں، دن راہاں دے وچ رویا ۔
دین مذہب تے ہستی چھڈی، اوہ ہو نرویر کھلویا ۔
لبھو شاہ اوہ زندہ ہویا، اوہنوں بالکل کہہ نہ مویا ۔
12
سوہنی ہوئی تاں ہی سوہنی، جے لہہ پانی لجّ ٹٹی ۔
ننگ ناموس تے شرم حیا دی، لاہ چادر بھنجے سٹی ۔
ہٹھّ نہ چھڈیا اتے جان گوائی، تاں عشقَ دی مالی لٹی ۔
لبھو شاہ اوہ منزل پہنچے، جنہاں ہستی دی جڑھ پٹی ۔
13
جنہاں چمک ڈٹھی دلبر دی، کی دساں کم اوہناں دے ۔
سر کٹوائے تے سولی چڑھ گئے، پھر لتھے چمّ اوہناں دے ۔
پانی باجھ تہائے تڑفن، اتے قیدی حرم اوہناں دے ۔
لبھو شاہ آخر وچ سجدے، پھر نکلے دم اوہناں دے ۔
14
جنہاں چمک ڈٹھی دلبر دی، اوہ رو رو دین دہائی ۔
جنگل دے وچ بھوندے پھردے، نالے آکھن لوک شدائی ۔
وچ دریا دے ڈب کے مر گئے، کتے تھل وچ جان گوائی ۔
لبھو شاہ کوئی ڈٹھا کتابوں، نالے گلاں کرے لکائی ۔
15
قیدو نے میری شہرت کیتی، تیرے بھائیاں دھکے مارے ۔
وہڑیوں سانوں باہر کڈھیا، تیرے پیو مارے للکارے ۔
مگر مہیں دے کھپّ کھپّ موئے، اساں اوکھے وقت گزارے ۔
لبھو شاہ اسیں وچے ای گل گئے، نہ ہوئے کسے کنارے ۔
16
میں کدوں گل لگی بھائیاں، جے توں مگر مہیں دے گلیا ۔
تیری میری پئی جدائی، میرا لیکھ متھے دا بلیا ۔
جگر انگیٹھی وچ ہجر دے کولے، وانگ کباب دے جلیا ۔
لبھو شاہ تینوں ملی آزادی، مینوں قید بری وچ ولیا ۔
17
پانی بند ڈبی دے اندر، جیوں وچ سمندر تردا ۔
ڈبی نے اوہنوں کیتا وکھرا، ہے پانی اسے سر دا ۔
اس نال تیرا فرق نہ کوئی، وچ ہے ہستی دا پردہ ۔
لبھو شاہ جد مٹ گئی ہستی، پھر ہرِ تیرا توں ہرِ دا ۔
18
جس نوں توں جنگل وچ لبھیں، اوہ گھر تیرے وچ وسدا ۔
توں کجھ اس دا پتہ نہ پاویں، کئی شکلاں بن بن دسدا ۔
کدی گنگا، کدی مکے جاویں، توں کھپ گیوں بھجدا نسدا ۔
لبھو شاہ توں چھڈّ دے ہستی، تینوں یار ملے گھر ہسدا ۔
19
نہ ہو بھلیا نفس دا قیدی، سگوں اس نوں قابو کر لے ۔
'ہو' دا چابک ہتھ وچ پھڑ کے، اتے صبر دی کاٹھی دھر لے ۔
نفی اسبات دیاں پا لے واگاں، جو بنے توں جان تے جر لے ۔
لبھو شاہ اتے کر اسواری، وچ عشقَ ہوا دے تر لے ۔
20
جنہاں ایس نوں قابو کیتا، پھر نال اوہناں کی ہویا ۔
پوش لہا کے بھوہ نال بھریا، کوئی سولی دے ول ڈھویا ۔
کسے کٹایا سیس دلی وچ، کوئی چالھی برساں رویا ۔
لبھو شاہ کسے کربل جا کے، تن تیراں نال پروئیا ۔
21
حرص دے نال نفس توں پالیں، توں کرنا ایں غلطی بھاری ۔
ایہہ تیرے کسے کم نہ آوے، جدوں وجیا بگل تیاری ۔
بنھ لے اس نوں کر صاف جھگے نوں، ہتھ نفی دی پکڑ بہاری ۔
لبھو شاہ جے توں کر لیا قابو، پھر توں ڈاڈھا بل-دھاری ۔
22
سبھ جنساں دا بی گھر تیرے، نالے موسم ہے بیائی ۔
بیج فصل کم آوے تیرے، کیوں ڈھلّ بیجن وچ لائی ۔
حلّ چھڈّ توں وہلا بیٹھوں، تینوں غفلت پئی سیاہی ۔
پئی بھوں دا جدوں پے گیا ہالہ، لبھو رو رو دیں دہائی ۔
23
علم پڑھدیاں توں عمر گزاری، توں عمل وچ کدوں لیاویں ؟
اس دے نالوں اک علف چنگیرا، جے اس تے عمل کماویں ۔
عمل بناں ہے علم نکما، ایویں ضایع وقت گواویں ۔
لبھو شاہ ایہہ لمی کہانی، توں الفوں اﷲ پاویں ۔
24
پیسے خرچ کے بنیوں حاجی، اک ایہہ بھی ہے وڈیائی ۔
سفر وچ کئی دن بھننجیں ستوں، اتھے پہنچیوں نال صفائی ۔
زم-زمیاں کجھ لئیاں تسبیاں، گلّ اصلی ہتھ نہ آئی ۔
آ کے پکڑیا چھرا لبھو شاہ، تیری اؤتر گئی کمائی ۔
25
عشقَ تیرے نے پنوں یارا، اسیں شہروں باہر نکالے ۔
تتی ریت تے تتی تڑفاں، میرے پیریں پے گئے چھالے ۔
پلنگھ اتوں کدی پیر نہ لاہیا، تیرے عشقَ نے پائے کسالے ۔
لبھو شاہ اساں توڑ نباہی، ہن تیرے تدھ حوالے ۔
26
کچا گھڑا کھر ڈھیری ہویا، اوہ ہیٹھ پیا اسے بوٹے ۔
سمجھیا مڑنا نہیں مناسب، متا قؤلوں ہوئیے جھوٹھے ۔
قؤلوں ہارے جنہاں یار وسارے، اوہ جا جہنم لوٹھے ۔
لبھو شاہ جہڑے بول دے پکے، اوہ لین پریم دے جھوٹے ۔
27
دند چٹے بھروٹے کالے، اتے سر تے خونی چھتے ۔
تن من جان کراں قربانی، جے سوہنا میں ولّ وتے ۔
دلبر وچ کلاوے ناہیں، دسے ہر ہر ڈالی پتے ۔
لبھو شاہ ہووے مٹیؤں سونا، اک جھات کرم دی گھتے ۔
28
ماہی یار وساریں ناہیں، وے میں حسن تیرے دی بردی ۔
ہجر تڑفدی نہیں جھلدا کوئی، وے میں رو رو ہوکے بھردی ۔
عیب ویکھ میرے نہ ہٹّ پچھے، وے میں تڑف تڑف کے مردی ۔
لبھو شاہ جے توں جندڑی منگیں، وے میں رتی عذر نہ کردی ۔
اپنے پیر بارے
انی سو اٹھونجا بکرم، در پیر دے جائ کھلوتا ۔
نتھے شاہ اسم گرامی، ہاشم شاہ دا پوتا ۔
راہ توحید سکھایا مینوں، بن مرشد بند کھلوتا ۔
لبھو جس تسبیح دا منکا، اوہناں اتھے ہی پکڑ پروتا ۔
........................................................
انی سو چھیاسٹھ بکرم، اتے جیٹھ انی دن بیتا ۔
انی سو دس تے مئی اکتی، جد کوچ جناب نے کیتا ۔
تیراں سے ستائیس ہجری، بھر جام ذائقہ پیتا ۔
سوموار دا روز لبھو شاہ، اوہناں راہ فردوس دا کیتا ۔
|
This work is now in the public domain because it originates from India and its term of copyright has expired. According to The Indian Copyright Act, 1957, all documents enter the public domain after sixty years counted from the beginning of the following calendar year (ie. as of 2024, prior to 1 January 1964) after the death of the author. | 
|