ته شها یې شکر لب
ته شها یې شکر لب
ګل رخساره سیم غبغب
په نادرو کې نادره
په عجبو کې عجب
په جمله وو معشوقو کې
بوالعجب یې منتخب
بې زېوره ښایسته یې
بې ترتیبه مرتب
دغه داد د الهي دی
بې تالاشه بې طلب
آبِ حیات چې حیات بیا موند
ستا د شونډو له سبب
مخ دې سپین تر سپین سبا دی
زلفې تورې تر تور شب
ستا د مخ عرق دانه وه
زینت رانیوله کوکب
د ښایست مخی دې نشته
تر مشرقه تر مغرب
د وصال مونده دې ګران دی
مګر فضل شي له رب
چې د رب فضل پرې وشي
هغه خلاص شي له غضب
دا دولت د خدای په داد دی
مونده نه شي له نسب
عشق څه هسې علم نه دی
چې حاصل شي له مکتب
مکتب حال د مذهب وایي
عشق سوا دی له مذهب
د عاشق مذهب هم دا دی
چې دم نه وي بې مطلب
ستا د حسن په صفت کې
رحمان ګونګ شه له ادب
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |