بھورا کلی لے جا شام سنیہڑا
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
رادھاں پھرے دیوانی، کرماں والڑیا !
جس دن دا کر ٹریا، شام اجوڑا اوئے !
لے لے ابھے ساس، ہویا جیؤ تھوڑھا اوئے !
نیچ کنس دی داسی کبجاں مالن وے !
میہنے دیندے لوک، ہوئی سڑ بالن وے !
میں تھکی سمجھا، نہ متھرا جائیں وے !
رتھ اک روز لیاندا، پیر نہ پائیں وے !
رل مل طعنے دیون، سبھے سئیاں وے !
ڈاڈھے ربّ بنائیاں، کی بن گئیاں وے ؟
کھٹے کیتے کرم، دکھاں تے جالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
اودھر کبجاں مالن، ہار پروندی آ،
ادھر رادھاں بیٹھ، اکلی روندی آ ۔
سویں کلیجے لائے، کنس دی داسی وے !
توں کی جانے لوک، کریندا ہاسی وے ؟
مکھن نت چراویں ماکھن-چورا وے !
مونہوں ہو رہیں گنگا، کنوں ڈورا وے !
ڈھونڈھ لیاویں شام، کالیا کاواں وے !
تیتھوں کون پیارا، سینے لاواں وے !
رٹھا جاندا لال، کسے نہ ٹالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
کی سی کس نوں خبر، جہڑی ہن بیتے وے ؟
دوش کسے سر کاہدا، لگے کیتے وے ۔
پل پل پئی اڈیکاں خبر نہ گھلی آ ۔
رادھاں پھرے سدائن، کملی جھلی آ ۔
کد ویکھانگی شام-سندر دی مورت نوں ؟
کھولھ پتری پاندھا ! کڈھ مہورت نوں ۔
لگا بان کلیجے، سینہ دھکھدا ای،
سکھ سے سبھ سر بندے، کوئی نہ دکھ دا ای !
کنیں خبر سنا، کناں دیا والڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
موتی چوگ چگاواں، تینوں ہنسا وے !
جیکر پوری کریں، اساڈی منسا وے !
تیرے ہتھ سنیہڑا شام پیارے نوں،
مت کر بیٹھے، رادھا کوئی کارے نوں ۔
گوکل منوں وسارے متھرا ملی وے،
اندر وڑ وڑ روواں بیٹھ اکلی وے !
راہیاں کولوں پچھدی دسّ نہ پیندی وے !
جان چکی میں جان، نہ میری رہندی وے !
کیہا بے دردی پچھے، دکھ اٹھالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
ڈھوڈھاں کتھے جا، نہیں وسّ چلدا اے،
ساس لباں تے آئے، پتہ نہ پل دا اے !
جھکّ کلیجے پیا، بنے دکھ بھاری وے،
نظر کتے نہ آوے کرشن مراری وے !
ڈاڈھا جیؤ بے دردا، تیرا کورا وے،
تینوں ناہیں ترس، کسے دا بھورا وے !
پے گئے دکھ ہنیرے، سہے نہ جاندے نی،
لوکاں دے من خوشیاں، چاء مناندے نی !
کئی کرنا ایں تال، توں باراں-تالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
جیوں جیوں پچھدی راہ، اڈیکاں واٹاں وے،
تؤں تؤں مینوں پین، دلے وچ گھاٹاں وے ۔
لگا روگ اولاّ، سبھ کوئی مارو وے،
پوے کلیجے پیڑ، کوئی نہ دارو وے ۔
ہووے ہٹن محال، اکھیں جد لگدیاں،
میہنیں ملن ہزاراں، بدیاں جگ دیاں ۔
چھم چھم آنسو پین، کریندے زاری آں
ناہیں مینوں چھیڑ، دکھاں دی ماری آں ۔
مویاں ہویاں نوں مار، ناہیں متوالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
لوتی لا لا ونہدے، لوک تماشہ نی،
چڑیاں آئی موت، گواراں ہاسہ نی ۔
اگّ برہوں نے پھوکی، اندر لگ گئی،
دھر درگاہوں کاتی پٹھی وگ گئی ۔
گل وچ بسیئر زلفاں کالے رنگ دیاں،
مت کوئی لاوے ہتھ، کلیجہ ڈنگدیاں ۔
مور مکٹ سر پایا، مکھ دھر بنسی وے !
موہے لیا منموہن، کر کے ہنسی وے ۔
پھیر پرط کے ناہیں، مکھ وکھالڑیا،
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
ساڈے ولوں شام کیہا، چتّ چایا وے ؟
کبجاں جادو پایا، گھول پلایا وے ۔
گھریں جنہاں دے ماہی، اوہ کی جاندیاں ؟
پھلاں چھیج وچھاون، موجاں ماندیاں،
آیا ساون ماس تے کرماں والڑیاں،
پپل پینگھاں پاون، جھوٹن بالڑیاں ۔
ہاڑ ہوئے دن وڈے، رات سیالی وے،
لا گل کبجاں سویں، نصیباں والی وے !
جیٹھ دھپاں دا زور، پوہ دیا پالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
ربّ جنہاں دے ول بھلا کی منگدیاں ؟
لا لا بہن پشاکاں، رنگا رنگ دیاں ۔
کر رہے بھور گنجار، ہوئے متوالے نی ۔
گھنگھریالے وال، سرے تے کالے نی ۔
پلکاں تیر تکھے جگر پروئیا وے،
بنسی دی گھنگھور، میرا من موہیا وے !
لے رہیاں دلدار، گھمائیاں لے رہیاں،
دے رہیاں ہر بار، دہائیاں دے رہیاں ۔
گٔوآں دی سدھ لے، وے کدی گوالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
جو کجھ آوے نظر، سبھو کجھ تیرا اے،
جان کراں قربان، نہیں کجھ میرا اے ۔
سکا پانی نینوں، نیر پلٹدی دا
ودھی ہوئی دے دارو، کوئی نہ کھٹدی دا ۔
ویلے لئی نہ سار، کہی میں اکی وے،
پیندی وانگ ودان، کلیجے مکی وے ۔
جاندی وار گلاں، نہ کر لئیاں نی،
جو جو من وچ آئیاں، من وچ رہیاں نی،
وچ دکھاں دے عمر، ساری نوں گالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
پاواں لکھ وسیلہ، کردی حیلہ وے،
تن سک ہویا تیلا، مکھڑا پیلا وے،
ساتھوں کھانا پینا سبھو چھٹ گیا،
رو رو نیناں وچوں، نیر نکھٹّ گیا ۔
گھڑی گھڑی وچ پیندا، جیو نوں غوطہ وے،
چوری کٹ کٹ پاواں، تینوں طوطا وے !
گل وچ کپڑا پایا، پیریں پینی آں،
تیری جویں رضا، پئی سر سہنی آں !
دل وچ تیرے کھوٹ، بھولیا بھالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
شام پئی دن ڈبا، شام نہ آیا وے،
رو رو حالَ ونجاواں، کیوں چر لایا وے ؟
خویس قبیلہ جھوٹھے، بھائی بھیناں وے،
سبھ جگ چلنہار، کسے نہ رہنا وے !
کوٹھے چڑھ کے کملی کاگ اڈانی ہاں،
اچی ماراں ٹاہراں، کوک سنانیاں ۔
ڈاڈھا کالا ناغ، زلف دا لڑیا نی،
مار کلیجے ڈنگ کدھر نوں وڑیا نی ؟
مڑنوں رہا نہ مول بتیرا ٹالڑیا،
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
|
This work is now in the public domain in Pakistan because it originates from Pakistan and its term of copyright has expired. According to Pakistani copyright laws, all photographs enter the public domain fifty years after they were published, and all non-photographic works enter the public domain fifty years after the death of the creator. | 
|