باراں ماہاں میراں شاہ
چیت مہینے رے سخی،
پھول رہے گلزار ۔
ہر ہر ڈالی مست ہو،
بلبل کرے پکار ۔
چڑھدے چیت سخی چتّ میرا،
حضرت عشقَ نے کیتا پھیرا،
دل دے اندر لایا ڈیرہ،
اس ستیاں آن جگایا وہڑھا،
بلوچا انکے گھر کے باریاں ۔
عشقَ ازب ناز دکھاوے،
ساقی ہو کر جام پلاوے،
بے خود کرکے مست بناوے،
میراں شاہ گھر پھیرا پاوے،
بلوچا انکے گھر کے باریاں ۔
ماہ وساکھ سہانودا،
جے گھر ساجن ہو ۔
دبدھا من کی سبھ مٹے،
چنتا رہے نہ کو ۔
ماہ وساکھ وساکھی ہوئی،
میں تو واجے لتھیا لوئی،
شہہ میرا میں شہہ دی ہوئی،
میں وچ رہا نہ کوئی،
خوشیاں ماندی ۔
اوہو نعر سہاگن ہووے،
جس پر شہہ دی رحمت ہووے،
دل توں داغ بھرم دا دھووے،
میراں شاہ سنگ جاگے سووے،
نال پیارے ۔
جیٹھ مہینے رے سخی،
جالے تن من لو ۔
بھامبڑ بلدا عشقَ دا،
ہجر وصل نہ کو ۔
جیٹھ مہینے جالی سارے،
ایس عشقَ دے ایہو کارے،
سادھو جپ تپ کرکے ہارے،
گر چشتی توں میں بلہارے،
تن من جان توں ۔
جے کوؤ ستگور پورا پاوے،
وہدت اندر سیر کراوے،
بھرم دوئی دا سبھ اٹھ جاوے،
میراں شہہ بن نظر نہ آوے،
جت ول دیکھساں ۔
ہاڑ مہینے رے سخی،
تپے پریم دی بھاہ ۔
جے کوئی پاوے ذات نوں،
اہل ذات ہو جاہ ۔
ہاڑ مہینہ من چت بھاوے،
تڑپ برہوں دی پیا ملاوے،
باتل وہم سبھی اٹھ جاوے،
تاں پی شام مکھ دکھلاوے،
رحمت عشقَ دی ۔
حضرت عشقَ جیہا نہ کوئی،
عشقَ ہووے تاں ملدی ڈھوئی،
عشقَ دل اندر کردا لوئی،
میراں شہہ بن ہور نہ کوئی،
دبوچا بہا لیا ۔
ساون بجلی چمکی،
بدل دی گھنگھور ۔
چڑھ ورسے گھٹ شوق دی،
دو جگ اندر شور ۔
واہ واہ ساون دی رتّ آئی،
میرے دل دی دھوڑ گوائی،
ظاہر باطن دی ہریائی،
وہم دوئی دی تپت بجھائی،
جھگڑا مکیا ۔
مک گئے سبھ جھگڑے جھیڑے،
میں باہر نہ شامی ویہڑے،
کتن تمن چتّ نہ میرے،
میراں شاہ گھر آیا ویہڑے،
سینہ ٹھاریا ۔
بھادوں دے دن رے سخی،
ڈھونڈیا دیس بدیس ۔
شامے گھر وچ پایا،
کر جوگن دا بھیس ۔
بھادوں بھاہ برہوں دی بھاوے،
جوگی سادھو کر دکھلاوے،
پریمی بھو تن بھو رماوے،
در میں دے الکھّ جگاوے،
مندرا پائکے ۔
پی کارن کنّ مندراں پاوے،
مرنے توں پہلاں مر جاوے،
دم دم انحد تار بجاوے،
میراں شاہ دی گت مت پاوے،
اکھیاں کھولھ کے ۔
اسو آسا شام دی،
من وچ رہے قدیم ۔
ہے ادراک وجود دا،
نہ ہے کوئی سہیم ۔
اسو آس مراد پہنچائی،
فین ان فکم دی گت پائی،
اپنے آپو دیاں دہائی،
گر چشتی توں گھول گھمائی،
جسنے تاریا ۔
واہ واہ چشتی کامل پیر،
میری آن بندھاوے دھیر،
رو رو نین بہاوے نیر،
میراں شاہ دی ہے تدبیر،
نظراں ماردا ۔
کتک کرپا گر کرے،
سن مہان سن ہو ۔
کال کرم دا چور نہ،
پاپ پنّ نہ کو ۔
کتک کرپا جاں گر ہوئی،
جپ اور جاپ رہا نہ کوئی،
جو جاگت ہے سووت سوئی،
چوں-چراں دی ملے نہ ڈھوئی،
مکھفی راز ہے ۔
گپت سنّ دی جا نہ کائی،
جن بولیا ان سولی پائی،
شاہ سمش دی کھلّ لہائی،
میراں شاہ نے رمز سجھائی،
دوجا ہور نہ ۔
مگھر مہینے رے سخی،
کریئے حمد ہزار ۔
سدھّ بدھ میری کھوئکے،
ملیا دلبر یار ۔
واہ واہ مگھر مہینہ آیا،
گر رحمت دا انت نہ پایا،
عہد آپے احمد ہو دھایا،
لاہوتوں ناسوت کہایا،
نقطہ ڈالکے ۔
نقطہ غین سروں اٹھ جاوے،
اوہو این جا غیر سماوے،
کھفی جلی وچ منگل گاوے،
میراں شہہ دل جھاتی پاوے،
نال بہار دے ۔
پوہ پالا ہے پاپ دا،
پاپی بھرم گوائے ۔
چل شامی سیج تے،
این مگن ہو جائے ۔
چڑھیا پوہ بھرم اٹھ جاوے،
پائی پتی نظر نہ آوے،
کسرت وہمی پھوک جلاوے،
وہدت اندر سیر کراوے،
سبھ کو آپ نوں ۔
جے تن سیکے ہووے لال،
شہہ دا دیکھو پاک جمال،
چوپٹ کھیلے سکھیاں نال،
میراں شہہ سنگ کرے وسال،
باجی ہار کے ۔
ماگھ مہینے رے سخی،
دوسرا ناہی ایک ۔
بے رنگی دے رنگ سیوں
دیکھو رنگ انیک ۔
ماگھ مہینے ایک ہی سارے،
دوجا اپنا آپ پیارے،
دیکھو بید کتاباں چارے،
کلھ صحیح مئید پکارے،
سمجھے پیڑ توں ۔
چشتی گر توں سمجھ نادانا،
جس جانا سو گر توں جانا،
چھڈّ غفلت نہ ہو بؤرانا،
میراں شہہ دا کر شکرانہ،
سیس نیوا کے ۔
پھاگن دے دن رے سخی،
رل مل کھیلھیئے پھاگ ۔
رنگ پریمی گھول کے،
چھڑکن شہہ دے پاگ ۔
واہ پھاگن پھاگ رچئیو،
سبھ رنگ گھول پیا پر پائیو،
بھر بھر وہدت جام پلائیو،
میں میراں دا رنگ اڈوائیو،
کیسر گھول گلال رلاواں،
بھر پچکاری پی پر پاواں،
رنگ بسنت ترانہ گاواں،
میراں شہہ دا شکر مناواں،
چولا رنگیا ہوری ہوری ۔
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |