الْهي د محبـت په اورکـښي تـوان را
الْهي د محبـت په اورکـښي تـوان را
سـمندر رنګه د پټي خولي بیـان را
کل سـختي مي له زړه و باسې قادره
لکه زلفي د خوبانو زړه پرېشان را
چي د فیض لباس هر څوک را څخه یوسـي
د دانش له رخته ډک هسي دوکان را
چي مي شناخت له تـا پـه وشـي ذوالجلالـه
پــه خپـل لطـف سـره ډک جام د عرفان را
چي بې تـا یې په زړه بله هوا ګرزي
د هغه عالِم له دیـده ته امان را
جسم و جـان مي کـړه فارغ له غیـره خیاله
په منقار د هُمای عشق مات اسـتخوان را
ماسـوا مي له خاطره فراموش کړه
د خپل حب ځای په سینه کي زمـا ”حنـان“را
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |