Бер ҡоҙғон маҡтанып ҡаҡты ҡанаттар,
Күҙ асҡансы түбән ҡалды болоттар.
Ҡуяндар ҡурҡышып, ҡыуға һыйынды,
һайрауҙан бар аҫыл ҡоштар тыйылды;
Оса ул тиңдәшен тоймай һауала,
Түбән ҡалғандарҙы һуҡмай һанға ла...
Бына ташҡа сығып йәш аусы баҫты,
Киреп ҡолас, кереш тартты, уҡ атты.
Яҙлыҡманы йәш аусы уҡ атыуҙа,
Ҡоҙғоноң ҡапланып төштө баҫыуға.
Ята ул тырпандап, тын да ала алмай,
Көсәнһә лә ҡанаттарын ҡағалмай...
О, ҡайҙа көс? Ғорурлык ҡайҙа булган?..
Хәҙер инде себен дә ҡурҡмай унан!
