Савлукъман къал, татарлыкъ...
Савлыкъман къал, татарлыкъ! Мен кетем дженнке,
Атымнынъ башы айланды ахирет бетке.
Сенинъ ичюн яшадым, сенсиз ольсем.
Бильмем, насыл кирермен бош дженнетке.
Авдарылды алтавлар, тамурлар ташкъан,
Бу ишлерге биз тувул, мелеклер шашкъан.
Хырпалангъан менликлер, хорлангъан къызлар,
баласын ташлап анайлар чёллерге къачкъан.
Артыма бакъсам — акъ омюр, алдымда — олюм,
Коп узамаз беллиймен къарангъы ёлум.
Къарсамбадан хавф этмей, кольгеден урькмей,
Сонъ нефесте «татар» деп, узаныр къолум.
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |