Рәнйемә һин, зинһар, үпкәләмә,
Онотһалар әгәр дуҫтарың,
Уларҙың да мәшәҡәте күптер,
Донъялары бар бит уларҙың.
Асыуланма тыуған-тумасаңа,
Белмәйһең бит ниҙәр булғандыр,
Яҙмай-шылтыратмай икән, бәлки,
Улар һинән көтә торғандыр.
Иғтибары етмәй балаларҙың,
Аҡлай торған сәбәп уйлап тап:
Балаң да бит сабып донъя көтә,
Өҙгөләнмә ауыр уй уйлап.
Рәнйеш-үпкә, алама ҡорт булып,
Иләмәһен йөрәк, мейеңде,
Ағыу булып, һине ашамаһын,
Бысратмаһын яҡты көнөңдө…
Ҡылған изгелегең ерҙә ҡалмаҫ-
Ғәмәл китабына яҙылыр,
Онотһалар, тимәк, бәхетлеләр,
Борсолорға сәбәп юҡ булыр.
Заманында һин бик кәрәк инең,
Нишләр инек һинең ярҙамһыҙ?
Ғорур үткән ярһыу ғүмереңде
Аҙағына еткер аһ-зарһыҙ.
Ҡартлыҡ бит ул һорап, һайлап килмәй,
Бөтәбеҙҙе көтә торғандыр.
Ҡартлыҡ - шатлыҡ түгел икәнлеген,
Ҡартаймайса, аңлау ҡыйындыр…
