Синең зәүҗең сән, и яшь кыз, матурны,
Белеп кадрең, тәмең татып ятырмы?
Тагы алты хатын алыр, тагын да
Алыр, – туймас, алыр җан бар чагында.
Була калсаң җиденче, хәл начар, кыз!
Шуңар чаклы йөгер фонтанга, бар, сыз.
Алып чишмә суын түк, сип тә уйна;
Вәли ушбу фикерчекне дә уйла:
«Бу су ничек көмеш төсле агадыр,
Агып барганда, чүп-чарны кагадыр;
Агып, күздән югалып, була гаиб,
Гаҗәп, кайда китә соң бу, гаҗаиб?»
Бу су юк булды бит, чыкмый өне дә,
Шулай ук юк булыр яшьлек көне дә.
Югалды, акты-китте, кайтмый бер дә;
Шулай кайтмый гомергә яшь гомер дә.
Күренмәс булды бу су монда бөйлә,
Диген: «Көндәш эчендә мин дә шөйлә».
Бетәм, гаиб булам, калмый эзем дә;
Бәхил бул, и кичәм һәм көндезем дә!»