Мени мана. 1941 ч. (Симонов, Константин Михайлович)
"Мени мана"
Ээп кээр мен, мени мана,
Эчизинге чедир мана,
Сагыш-сеткил кударадыр
Чаъстыг өйде мени мана.
Харлыг хатта мени мана,
Кааңда-даа мени мана,
Өске улус уттупса-даа,
Өжегерээн мени мана.
Херии черден бижээн чагаам
Келбезе-даа, мени мана,
Хамык өөрүм чөгел төткеш,
Келбезе-даа, мени мана.
Ээп кээр мен, мени мана,
Элек иргин түңнел кылып,
«Чеже манаар» соксап каг дээр
Сеткилдерге согугдан бер.
Айдың черде мени чок деп,
Авам, оглум бүзүреп боор.
Өөрүм безин таакпылажып,
Өөмге чыглып келир магат.
Шак ол шакта адым адап,
Сактыышкынның доюн кылза,
Арага-даа амзавайн,
Амылыг деп мени мана.
Эрлик оран өжү кылдыр
Ээп кээр мен, мени мана,
Өлүрүмнү мээ хүрүмнээннер
Өлчейлиин!- деп магадаай аан.
Канчап дириг артканымны
Хары улус кайын билир.
Эчис шынчы манаашкының
Эжиң мени камгалаан-дыр.
Өске кымдан артык кылдыр
Өскерлиш чок манап билген
Бодалда чок шыдамыыңны
Боттарывыс билип артаал.
Симонов, Константин Михайлович. "Жди меня". 1941 ч.
Серен-оол, Владимир Седип оглу очулдурган. 1980 ч.