Biblia/Articulos/Jehovah non es le nomine de Deo

Le nomines de Deo

Quando Deo da nomines a personas o cosas, illos es nomines que ha un significato e communica informationes in re le natura del personas o cosas assi designate. Isto se applica etiam al nomines que Deo se dava. Aliquando le Biblia parla del nomine de Deo (singular), e in tal casos le termino es un designation del manifestation de Deo in general, specialmente in relation a Su populo (Ex. 20:7; Ps. 113:3) o simplemente illo indica Deo ipse (Prov. 18:10; Jes. 50:10). Le nomine general de Deo se divide in plure nomines special, le quales exprime le richessa de Su personalitate.

1. Nomines de Deo in le Vetule Testamento. Alcunes del nomines de Deo in le Vetule Testamento denota le facto que Deo es le Altissime e le Exaltate. 'El e 'Elohim indica que Ille es forte e potente, e ergo que Ille debe esser temite, durante que 'Elyon indica Su natura exaltate, le Altissimo, ergo que Ille debe esser objecto de reverentia e de culto. Un altere nomine que pertine a iste classe es 'Adonai, normalmente traducite "Senior", le patron e regiente de omne creaturas. Altere nomines, commun inter le patriarchas, esseva le nomine Shaddai o 'El Shaddai, le qual sin dubita emphatisa le grandor divin, ma como fonte de comforto e de benediction pro Su populo. Illo indica que Deo controla le potentia del natura, e los rende serviente a Su propositos. Le nomine le plus grande de Deo, tamen, considerate sanctissime per le Judeos, es le nomine Jehovah (o Yahweh). Su origine e significato es indicate in Ex. 3:14,15. Illo exprime le facto que Deo es semper le mesme, e specialmente que Ille es immutabile in su relationes con Su populo fundate super un alliantia, e que Ille es semper fidel in le completion de Su promissas. Illo sovente assume un forma plus complete in "Jehovah del armeas". Isto suggere le imagine de Jehovah como Rege gloriose circumferite per armeas de angelos.

2. Nomines de Deo in le Nove Testamento. Le nomines de Deo in le Nove Testamento es simplemente le forma grec de illos que se trova in le Antique Testamento. Le sequentes merita particular attention:

a. Le nomine Theos. Isto es simplemente le parola grec pro "Deo", e illo es le nomine le plus commun usate in le Nove Testamento. Illo se trova frequentemente con un genitivo possessive "mi Deo", "tu Deo", "nostre Deo", "vostre Deo". In Christo Deo es le Deo de cata uno de Su filios. Le forma individual se substitue al forma national "Deo de Israel", assi comun in le Antique Testamento.

b. Le nomine Kyrios. Isto es le forma pro "Senior", un nomine que es applicate non solmente a Deo, ma alsi a Christo. Illo prende le placia sia de 'Adonai que de Jehovah, benque su significato corresponde plus particularmente a illo de 'Adonai. Illo designa Deo como le patron e governator de omne cosa, specialmente de Su populo.

c. Le nomine Patre. On dice sovente que le Nove Testamento introduceva Patre como nove nomine de Deo. Isto, tamen, non es correcte, proque le nomine "Patre" se trova alsi in le Antique Testamento pro exprimer le relation special in le qual Deo se pone con Israel (Deut. 32:6; Jes. 63:16). In le Nove Testamento illo es plus individual, proque illo indica Deo como Patre de omne credentes. Aliquando illo designa Deo como creator de toto (1 Cor. 8:6; Eph. 3:14; Heb. 12:9; Jac. 1:17), e aliquando le prime persona del Trinitate como Patre de Christo (Joh. 14:11; 17:1).

Historia del equivocos curiose ligate al nomine de Deo

1. In Exodo 3:13-15 nos lege que Deo revela a Moses Su nomine particular, in hebreo YHWH. Durante que le hebreo? esseva (e es, in parte) un lingua solmente consonantic, nemo sape exactemente como se pronuncia YHWH. In ultra, mesmo su pronunciation original se perdeva durante le seculos, proque le pie judeos, pro timor de infringer le [quarte commandamento]? que prohibi de pronunciar le nomine de Deo in van, e ergo de pronunciar lo impropriemente, nunquam plus lo pronunciava!

2. Assi se poneva le problema de que dicer in le lectura public del Biblia quando on incontrava le parola YHWH. Le tradition, assi, portava le Judeos, in vice de pronunciar YHWH, a dicer ADONAI, que significa "Senior".

3. Quando le schola del scribas masoretas, in le 9e e 10e seculo p. C., inventava un systema de vocales pro preservar le pronunciation del Biblia hebree, illes se poneva le mesme problema: qual vocales inserer in le nomine YHWH? Assi, illes decideva de prender le vocales ex ADONAI, illos es: A-O-A, e inserer los intra (o melio, in hebreo, sub) Y-H-W-H, obtenente assi Y-A-O-W-A-H. Le idea, tamen, non esseva illo de facer pronunciar litteralmente le nomine resultante, illo es Yahowah, ma rememorar al lector de dicer, in vice de YHWH, ADONAI.

4. Le situation se complicava plus tarde, durante le Renascentia europee, quando resurgeva le passion pro le studio del linguas antique, hebreo includite, e de facer retornar le cultura europee "al fontes" grec e judaic. Anque le Biblia esseva, assi, facite retornar in le manos del gente in lor proprie linguas. Quando, alora, le traductores, debeva traducer le nomine revelate de Deo, illo es YHWH, illes perveniva a differente solutiones: (a) render lo Yehowah, modificate in alicun linguas como Jehowah o Geova, pro simplificar le pronunciation. Illes non sapeva, tamen, que istos esseva un error; (b) sequer le tradition e continuar a nominar Deo con le appellativo "le Senior"; (c) secundo un interpretation grammatical, render lo como "le Eterno".

5. Le instruction biblic del populationes faceva, assi, passar, in le tradition religiose e in le culturas, le nomine del Deo biblic como Jehovah, le Senior, e le Eterno, ma nemo pote dicer honestemente que istos, e mesmo non Jehovah (o, secundo alicun hypotheses, Yahweh), son "le ver" nomine de Deo. On simplemente non sape. De facto, quando on vole referer se al Deo revelate in le Biblia, on dice plus tosto: "Le Deo de Abrahan, Isaac, e Jacob", "Le Deo de Israel", "le Deo ver e vivente del Biblia", o mesmo, "le Deo de Jesus Christo".

6. Il ha, in ultra, un altere miscomprehension cultural. Deo, in le Biblia, se presenta con plure nomines. Vide: Nomines de Deo. In le cultura semitic, tamen, un nomine non es simplemente un etiquetta como inter nos. Le nomine, pro le cultura hebree, ha semper un significato, illo communica un significato. Quando Deo communica su nomines, de facto Ille communica qui Ille es, Su identitate, Su character, Su attributos, Su essentia. Le nomines que Deo communicava a Su populo defini qui Ille es. Un possibile traduction de YHWH es "Io es lo que io es", "Io es le sol Deo ver e vivente", "Io es le Deo que preterpassa omne tempores, le eternamente presente, le Eterno", "le soveran Senior". Ergo, "cognoscer le nomine(s)" de Deo significa cognoscer qui o que Deo es. Quando le credentes, ergo, usa le nomine(s) de Deo, illes sape lo que iste nomines significa e lo proclama, lo testifica, lo face cognoscer. P. ex. "Io proclama que Deo, como Ille se revelava, es Amor. Io explica isto a vos con mi parolas e con mi comportamento amorose".

7. On pote comprender assi proque il es prohibite pronunciar in van, impropriemente, le nomine(s) de Deo. Il non ha cosa plus horribile e culpabile de pronunciar le nomine(s) de Deo sin saper lo que illo(s) significa, o, quando on lo sape, dispreciar Deo, insultar Deo, blasphemiar Le con parolas o comportamentos indigne de Su altemente honorabile majestate.

8. Pro concluder, le nomine "Jehovah" non es e nunquam esseva le nomine de Deo in le Ancian Testamento, ma se tracta de un pronunciation fabricate e accidental del nomine de Deo. Illes qui perveniva a utilisar lo e a officialisar lo, faceva isto sur le base de un equivocation e miscomprehension de lo que es e significas le nomine(s) revelate de Deo. Benque il non es necessarimente reprehensibile usar "Jehovah" como le nomine de Deo, on non pote absolutemente dicer que illo es le sol nomine de Deo e que illo esseva restablite in le tempores recente. Illo es un corruption phonetic del nunc incognite termino YHWH.